Imiennik: Kilian

Pochodzenia celtyckiego, oznacza: mnich lub mały bojownik, rycerz. W Polsce notowne od XIII wieku jako Kilian, Kilijan, Kielijan. INNE FORMY: Kiljan. OBCE FORMY: Chilianus (łac.), Kilian (ogólnie przyj. forma), Chillien (ang.), Kilianus, Killian (niem.), Cilian, Kilien (fr.), Kiliano (hiszp.), Chiliano, Kiliano (wł.), Kilijan (ros.), Kilián (czes., słowac.), Kilijan (połud.-słow.), Kilijons, Kilys, Kilius (litew.), Kilény, Gellén (węg.). Forma żeńska: Kiliana.
NAZWISKA:
Kielan, Kielaniec, Kielanowicz, Kielańczyk, Kielański, Kielam, Kielen, Kieleń, Kielian, Kielijanek, Kielijańczyk, Kielijański, Kilan, Kilanek, Kilanowicz, Kilań, Kilański, Kilen, Kileński, Kilianczak, Kilianczyk, Kiliak, Kilias, Kiliasiński, Kilanek, Kilianowicz, Kiliań, Kiliańczak, Kiliańczyk, Kiliański, Kilijan, Kilijanowicz, Kilijański, Kilioński, Kiljański, Kiljas, Kiljasiński, Kiljanowicz, Kilon, Kilończyk, Kiloński.
PATRON:
Św. Kilian, misjonarz (ok. 644–689). Pochodzenia irlandzkiego lub szkockiego, był misjonarzem w Francji i na terenie dzisiejszych Niemiec. Zamordowany wraz z towarzyszami — św.św Kolmanem, Gallonem i Armuwalem. (Wspomnienie 8 lipca).