Imiennik: Klotylda

Pochodzenia staroniemieckiego, od słów hlut (sławna, słynna) i hiltia (walka). Oznacza: energiczna, waleczna, bojownicza. ZDROBNIENIA: Klotka, Tylda. OBCE FORMY: Clotildis, Clothildis (łac.), Clotilda, Clotilde, Clothilda (ang.), Clothilde, Chlodehilde, Klotilde, Klothilde (niem.), Clotilde (fr.), Clotilde (hiszp.), Clotilde, Tilde (wł.), Klotil’da (ros.), Klotylda (czes.), Klotilda (słowac.), Klotilda, Klota, Tilda (połud.-słow.).
PATRONKA:
Św. Klotylda, królowa Burgundii (ok. 480–545). Słynęła z dobroci, umiłowania modlitwy oraz surowej ascezy. (Wspomnienie 3 czerwca).
BOHATEROWIE SZTUKI:
Klotylda du Mesnil z komedii Paryżanka H. Becque’a. Klotylda Zimorowicz z powieści S. Brzozowskiego Sam wśród ludzi (1911).
AFORYZM:
Hojne serduszko ma Klotylda —Każdemu wiele miłych chwil da. Włodzimierz Ścisłowski