Imiennik: Lucjan

Pochodzenia łacińskiego, od słowa lux (światło). Oznacza: urodzony o brzasku dnia. Imię to w Polsce występuje już od XIII wieku w formach: Lucjan, Lucyjan, Łucyjan, Łuczan. ZDROBNIENIA: Lucek, Lucio, Lucjanek, Lucuś, Lucyś, Lutek. INNE FORMY: Lucian, Lucjusz, Łucjan. OBCE FORMY: Lucianus (łac.), Lucian (ang.), Lucian (niem.), Lucien (fr.), Luciano (hiszp., wł.), Ljucjan, Luk’jan (ros.), Lucián (czes.), (słowac.), Lucijan, Lukian, Lukijan (połud.-słow.). Forma żeńska: Luca, Lucjana, Lucjola, Lucylla, Lucyna, Łucja.
NAZWISKA:
Luc, Lucak, Lucerski, Lucewicz, Lucik, Luciński, Lucja, Lucjusz, Luckiewicz, Luców, Lucyga, Lucyjanowski, Lucyk, Lucykowicz, Luczkowski, Luczykowski, Luczyński, Luczyś, Lutz, Lutzka, Luć, Lućko, Lucya, Lucyna, Łuc, Łucek, Łucewicz, Łuciuk, Łucjanek, Łucki, Łuckiewicz, Łucyjan,, Łycyjanowski, Łucyk, Łucykowski, Łuczanowski.
PATRON:
Św. Lucjan, kapłan i męczennik z Antiochii. Żył na przełomie III i IV w. Jego zasługą jest oczyszczenie tekstu Pisma Świętego oraz dosłowna interpretacja Biblii. Spalono go w roku 312, krótko przed ogłoszeniem przez cesarza rzymskiego Konstantyna edyktu, dającego wolność wszystkim wyznaniom.Św. Lucjan, męczennik z Nikomedii, spalony w 250 roku razem ze św. Marcjanem. (Wspomnienie 26 października).
ZNANE POSTACIE:
Lucjan Siemieński, pol. poeta, uczestnik powst. listopadowego (13 VIII 1807–27 XI 1877). Lucien Lévy-Bruhl, antropolog fr. (10 IV 1857–13 III 1939). Lucjan Żeligowski, generał pol. (1865–1947). Lucjan Rydel, poeta pol. (17 V 1870–8 IV 1918). Lucien Febvre, historyk fr. (22 VII 1878–26 IX 1956). Lucjan Rudnicki, pol. pisarz i publicysta (2 I 1882–8 VI 1968). Lucjan Kamieński, kompozytor pol. (8 I 1885–27 VII 1964). Lucjan Adwentowicz, malarz pol. (28 V 1902–26 VI 1937). Lucjan Szenwald, poeta pol. (13 III 1909–22 VIII 1944). Lucjan Kydryński, dziennikarz pol. (ur. 6 I 1929). Lucjan Mianowski, pol. grafik (ur. 2 III 1933). Luciano Pavarotti, wł. tenor (ur. 12 X 1935). Lucjan Jacak, fizyk pol. (ur. 1952).
BOHATEROWIE SZTUKI:
Lucjan de Rubempré z powieści Stracone złudzenia i Blaski i nędze życia kurtyzany H. Balzaca (1839/1847). Lucjan Salis ze Wspólnego pokoju Z. Uniłowskiego (1932).
W POEZJI:
Trochę degenerat, miejski wykwintniś, kawiarni ozdoba i chluba restauracji;znawca aktorek, baletnic, rzadkich potraw i finansowych trudnych operacji;nosiciel wybrednych krawatów, paznokci nec plus ultra,lew miejscowych najświetniejszych bali,tancerz, łyżwiarz, narciarz o miękkim uśmiechu i nerwach ze stali. Kazimiera Iłłakowiczówna, „Lucjan”