Imiennik: Olga

Pochodzenia starorosyjskiego, prawdopodobnie przekształcenie skandynawskiego imienia Helga, od słowa helge (szczęśliwy, pomyślny, zdrowy). Imię dotarło na Ruś w IX wieku wraz z Wikingami. W Polsce notowane od XIII wieku, również jako Alga, Holga. ZDROBNIENIA: Ola, Olgunia. OBCE FORMY: Olga (ogólnie przyj. forma), Elga, Helga (ang.), Helga, Helge (niem.). Forma męska: Oleg.
PATRON:
Olga, święta prawosł. (ok. 890–969), księżna kijowska, żona Igora, matka Światosława, regentka Rusi od 945 roku. Mszcząc śmierć męża zabitego 945 przez Drewlan, spaliła ich gród Iskorosteń. W roku 955 przyjęła chrzest i imię Helena. (Wspomnienie 11 lipca).
ZNANE POSTACIE:
Olga Boznańska, pol. malarka (15 IV 1865–26 X 1940). Olga Sawicka, pol. tancerka (ur. 1932). Olga Lipińska, pol. reżyserka, satyryk (ur. 1937). Olga Jackowska (pseud. Kora), wokalistka rockowa (ur. 1951). Olga Tokarczuk, pisarka pol. (ur. 1962). Olga Borodina, ros. śpiewaczka operowa (ur. 1963). Olga Dymkowska, wydawca pol. (ur. 1964).
BOHATEROWIE SZTUKI:
Olga ze sztuki Trzy siostry A. Czechowa (1901). Olga z poematu Eugeniusz Oniegin A. Puszkina (1833). Olgierd i Olga, powieść A. Bronikowskiego.
W POEZJI:
Niebezpieczna w miłości jak mężczyzna, zdobywa jaksię zdarzy — odwagą lub zdradą;nie dba o sąd, obyczaj, prawo. Rzuci cię w mgnieniuoka, jeśliś jej zawadą,jak mężczyzna, dla chwili, pięknej twarzy, odmiany,pieniędzy.Żyje jak piękny młody chłopak — zuchwale, nad siły,nad stan, byle prędzej. Kazimiera Iłłakowiczówna, „Olga”