Dlaczego warto uprawiać rośliny owadożerne?

Rośliny owadożerne, zwane też roślinami mięsożernymi, to grupa gatunków polujących na zwierzęta. Ich ofiarami są zazwyczaj owady, pajęczaki i małe skorupiaki. Rośliny owadożerne wykorzystują przeróżne sposoby na zwabienie i schwytanie swojej zdobyczy. Liście niektórych z nich mają lepki śluz, do których przykleja się ofiara, inne zamykają się wokół owada niczym paszcza. Jeszcze inne mają liście o dzbankowatym kształcie przyciągające różne żyjątka wydzielanym przez nie nektarem. Gdy ofiara wpadnie do takiej pułapki, nie może się już wydostać.

Na całym świecie występuje ok. 700 gatunków roślin mięsożernych, a najczęściej można spotkać je na obszarach podmokłych, bagnach, torfowiskach, terenach piaszczystych czy w szczelinach skał. To właśnie ze względu na jałowe podłoże, niesprzyjające rozwojowi, rośliny owadożerne oprócz fotosyntezy potrzebują do odżywiania białka zwierzęcego. Owady dostarczają im niezbędne pierwiastki, takie jak azot. Te fascynujące gatunki o różnorakich kształtach i barwach można również uprawiać w domu jako rośliny ozdobne. Nie są zbyt wymagające, potrzebują tylko dużo wilgoci. Dzięki ich obecności, w domu nie będzie roić się od owadów. Które rośliny mięsożerne warto mieć w domu?

Muchołówka to niezwykle drapieżna roślina mięsożerna. Posiada mięsiste liście zakończone dwiema klapkami z ząbkami, które błyskawicznie zamykają się, gdy usiądzie na nich owad. Muchołówka zwabia ofiarę czerwonymi gruczołkami trawiennymi znajdującymi się na liściach. Ruch zdobyczy podrażnia włoski czuciowe, co wywołuje natychmiastowe zatrzaśnięcie się klapek. Roślina zaczyna trawić ofiarę, po czym z powrotem się otwiera. Trwa to zaledwie 0,2 sekundy. Muchołówka może łapać owady wielokrotnie, lecz jest to dla niej męczące. Nie należy więc zbyt często własnoręcznie dostarczać im zdobyczy (wystarczy raz na tydzień). Muchołówka lubi wilgotne podłoże, lecz nie zalane. Najlepiej będzie rosnąć na kwaśnym torfie zmieszanym z piaskiem. Na spód można dać pokruszony węgiel drzewny. Muchołówka powinna stać w nasłonecznionym miejscu, wnętrza liści przybierają wtedy purpurową barwę.

Dzbanecznik

Bardzo ciekawą rośliną mięsożerną jest dzbanecznik. Jego liście zakończone są cienkim ogonkiem zwieńczonym dzbankiem powstałym ze zwiniętej blaszki liściowej. Dzbanki przykryte są na wpół uchylonym wieczkiem. Obrzeże dzbanka pokryte jest nektarem, który zwabia ofiary. Owady ześlizgują się do środka pułapki, gdzie znajduje się dużo płynu. Nie mogą one wspiąć się po wewnętrznej stronie liści ze względu na woskowe płytki i zagięte do dołu kolce. Toną więc w cieczy lub giną z wycieńczenia, nie mogąc się wydostać. Znajdujące się w płynie enzymy trawienne rozkładają zdobycz. Dzbaneczniki jak wszystkie inne rośliny owadożerne lubią wilgoć. Dobrze rozwijają się w terrarium wyłożonym torfem lub korą. Można jednak również spróbować uprawiać je na parapecie. Spód doniczki powinien być stale zanurzony w wodzie. Dzbaneczniki warto posadzić też w wiszących doniczkach. Roślina powinna mieć duży dostęp do światła, lecz rozproszonego. Rośliny nie powinno się nawozić, a jej liście należy zraszać 3-4 razy dziennie.

Rosiczka spokrewniona jest z muchołówką, lecz jest bardziej delikatna i mniej drapieżna. Jej liście pokryte są włoskami, które zakończone kroplami lepkiego płynu. Przypominają rosę, stąd nazwa rośliny. Wydzielana ciecz zwabia owady swoim zapachem, a gdy ofiara usiądzie na liściu, włoski oblepiają ją. Liść zaczyna się zwijać, aż zamknie się ostatecznie. Rosiczki dostępne są w wielu odmianach, a ich uprawa jest bardzo prosta. Roślinę należy postawić w nasłonecznionym miejscu, na podstawce z wodą (na poziomie 2-3 cm). Rosiczkę należy posadzić w kwaśnym torfie i podlewać wodą destylowaną.

Kapturnica

Jedną z najpopularniejszych roślin owadożernych jest także kapturnica. Posiada pułapkowe liście o postaci trąbkowatej, rozszerzające się ku górze. Kapturnica zwabia swoje ofiary zapachem i intensywnym kolorem. Tak samo, jak u dzbanecznika, brzegi kapturnicy są śliskie, a wewnątrz znajdują się skierowane w dół włoski. Uwięziony owad nie może się więc wydostać. Ofiara tonie w znajdującej się wewnątrz cieczy i zostaje strawiona. Kapturnica również potrzebuje wilgoci i kwaśnego, przepuszczalnego podłoża. Powinno się ją podlewać wodą destylowaną. Kapturnica potrzebują dużo światła, lecz należy uważać, by słońce nie spaliło liści rośliny.