Kot perski: co warto wiedzieć o tej rasie?

Pochodzenie kota perskiego do dziś nie jest znane. Naukowcy nie potrafią ustalić, co odpowiada za gen długiej sierści kotów perskich. Istnieje jednak kilka przypuszczeń, skąd wzięła się ta oryginalna rasa. Pewną informacją jest, że najwięcej persów można spotkać na ternach Iranu, Turcji i Afganistanu. Jedna z teorii mówi, że koty perskie są odmianą dzikich kotów z terenów Azji Środkowej, zwanych manulami. Przypominają one persy głównie budową tułowia, płaską czaszką, kształtem uszu i długą sierścią. Teoria ta ma jednak sporo przeciwników, którzy twierdzą, że persy nie mogą być rodziną z manulami, gdyż między tymi rasami występują zbyt duże różnice fizjonomiczne.

Pojawia się więc pytanie: skąd persy wzięły się w Europie?

Jedna z hipotez głosi, że koty perskie mogły być sprowadzane z Persji. Jak podają źródła historyczne, w XIX wieku królowa Wielkiej Brytanii – Wiktoria założyła pierwszą hodowlę persów w Europie. Od tamtego momentu gatunek rozmnażał się na naszym kontynencie.

W Polsce hodowla kotów perskich rozwinęła się w latach 70-ych za sprawą Jolanty Kotłubiej, która sprowadziła z Niemiec parę persów. Kotka urodziła wówczas 36 kociąt, dając początek hodowli persów na większą skalę.

Koty perskie reprezentują rasę kotów długowłosych. Ich sierść jest gęsta i jedwabista. Włosy na brzuchu i grzbiecie mogą osiągać nawet kilkanaście centymetrów. Koty perskie są raczej krępe i ważą o wiele więcej niż pospolite rasy. Masa ciała persów z reguły nie przekracza sześciu kilogramów. Warto zauważyć, że koty perskie są niezwykle proporcjonalne. Ich kończyny są dość krótkie, umięśnione i zakończone okrągłymi łapkami, na których pojawiają się kępki sierści. Cechą charakterystyczną jest również nos i oczy, które na twarzy występują praktycznie na tym samym poziomie. Jednak warto wiedzieć, że zarówno coraz bardziej gęsta sieć, jak i specyficzne ułożenie nosa, oczu i pyszczka persów są wynikiem pracy hodowlanej człowieka. Kolor sierści persów może być naprawdę różny. Wyróżnić można około 150 barw kotów perskich, w tym jednokolorowe, dwukolorowe, wielobarwne, pręgowane lub dymne.

Persy to koty bardzo spokojne i zrównoważone. Być może dlatego czasami bywają postrzegane jako ponure, a także mało mądre zwierzęta. Na szczęście to tylko pozory, gdyż w kontakcie z człowiekiem koty perskie są przyjacielskie i naprawdę wesołe. Są jednak mało ruchliwe, przez co szybko przybierają na wadze. Stanowią idealne towarzystwo dla dzieci, gdyż są bardzo łagodne. Persy bardzo lubią być adorowane i przytulane. Trudno nie zachwycać się ich wspaniałym wyglądem!

Opieka i utrzymanie

Jeśli decydujemy się na adopcję lub kupno perskiego kota, musimy wiedzieć, że persy potrzebują codziennej pielęgnacji. Chodzi tutaj nie tylko o czesanie ale i delikatne obmywanie i odświeżanie sierści. W tak długim włosiu, jakie występuje u persów, łatwo gromadzą się wszy i kleszcze. Dlatego warto dokładnie oglądać swojego kota i dbać o jego higienę. Kąpanie persa powinno odbywać się nie rzadziej niż raz na półtora miesiąca. Do pielęgnacji futerka persa należy używać specjalnych pudrów, które wciera się we włosie kota. Warto wiedzieć również, że persy mają bardzo wrażliwe oczy, dlatego nie zapominajmy również o ich higienie.

Ciekawostka

Koty perskie są rasą, która posiada wiele odmian. Obecnie hodowcy persów pracują nad odmianą krótkowłosych persów, które będą na pewno łatwiejsze w utrzymaniu.