Mikoryza dla roślin wrzosowatych: Jak przygotować?

Termin mikoryza to połączenie dwóch słów: mykes — grzyb oraz rhiza — korzeń. Zaczerpnięta z greki nazwa najlepiej oddaje istotę tego zjawiska. Mikoryza polega na symbiozie, czyli współżyciu grzybów i korzeni (lub innych organów) rośliny. Grzyby pobierają z gleby sole mineralne i wodę, które przekazują roślinie. W zamian czerpią produkty fotosyntezy, szczególnie cukier, którego same nie są zdolne wytworzyć. Zjawisko symbiozy grzybów i korzeni roślin odkrył w 1883 r. polski botanik Franciszek Kamieński, dziś wiadomo, że mikoryza dotyczy 80% roślin.

Szczepionkę mikoryzową wystarczy zaaplikować roślinom jedynie raz w ciągu ich życia. Grzyby wnikają do wnętrza korzeni i zwiększają ich zdolność do wchłaniania substancji odżywczych lub tworzą podziemną sieć, która oplata korzenie i może ciągnąć się kilometrami. Dzięki tej sieci grzyby są w stanie pobrać sole mineralne i wodę nawet w bardzo trudnych warunkach.

Mikoryza umożliwia roślinom pobieranie wody, fosforu i azotu także z powietrza, toteż świetnie sobie one radzą podczas suszy, są odporne na choroby i nie wymagają nawożenia. Mikoryza uodparnia rośliny na stres związany z przesadzaniem, suszą, nadmiarem: soli, metali ciężkich i toksyn w podłożu oraz niewłaściwym pH gleby. Mikoryza to zabieg przeprowadzany jednorazowo, który na wiele lat zapewni piękne, silne, zdrowe i obficie kwitnące czy owocujące rośliny. Mikoryza sprawdzi się też w przypadku skarp — sieć, którą tworzą grzyby, zabezpiecza stoki i zapobiega osuwiskom.

Istnieją trzy rodzaje mikoryzy: zewnętrzna, wewnętrzna oraz mieszana.

• Mikoryza ektotroficzna, czyli zewnętrzna, dotyczy roślin o niezbyt rozbudowanym systemie korzeniowym. W tym przypadku korzenie zostają otoczone przez grzybnię, która przejmuje funkcje pobierania wody i soli mineralnych. Ten rodzaj mikoryzy polecany jest do drzew iglastych i liściastych. Świetnie sprawdza się między innymi w przypadku magnolii. Mikoryza do drzew owocowych sprawi, że rośliny będą nie tylko silniejsze, ale także będą lepiej owocowały. 
• Mikoryza endotroficzna — wewnętrzna — polega na wnikaniu grzybów do wnętrza korzeni. To najlepsza mikoryza do tui, róż, jałowców, krzewów, warzyw oraz drzew owocowych. 
• Mikoryza ektoendotroficzna jest połączeniem obu typów symbiozy. W tym przypadku grzyby zarówno wnikają w korzenie, jak i tworzą zewnętrzną sieć. Ten rodzaj współżycia szczególnie cenią sobie rododendrony, borówki amerykańskie oraz wrzosy. 

Szczepionki mikoryzowe można stosować także dla roślin doniczkowych: pelargonii, storczyków, czy surfinii.

Każda szczepionka mikoryzowa musi być dostosowana do rodzaju roślin, które ma zasilić. Jest to niezwykle istotne, ponieważ dany preparat zawiera jedynie gatunki grzybów, które wchodzą w symbiozę z określonymi roślinami. Innymi słowy, użycie niewłaściwej szczepionki sprawi, że mikoryza nie zajdzie. Preparaty najczęściej zawierają zarodniki lub strzępki grzybni pobrane z roślin, na których wystąpiło zjawisko mikoryzy.

Mikoryza dla roślin wrzosowatych może być wykorzystywana nie tylko do wrzosów, świetnie sprawdza się też do azalii, rododendronów, borówki amerykańskiej, wrzośców czy kalmii.

Szczepionka mikoryzowa może mieć postać żelu, płynu, proszku lub granulatu.

Sposób przygotowania mikoryzy dla roślin wrzosowatych zasadzanych po raz pierwszy lub przesadzanych — co można robić jedynie w razie absolutnej konieczności, bo wrzosy szczególnie tego nie lubią — jest stosunkowo łatwy. Szczepionkę należy przygotować według zaleceń producenta, a następnie wsypać ją do dołków, w których będą sadzone rośliny. Szczepionki w postaci żelu, płynu czy proszku przeznaczonego do rozpuszczenia w wodzie można stosować poprzez zanurzenie korzeni rośliny w preparacie przed jej zasadzeniem.

Mikoryza dla roślin wrzosowatych, które już rosną w ogrodzie, będzie polegała na dostarczeniu szczepionki jak najbliżej korzeni rośliny. Można to zrobić z pomocą strzykawki zakończonej rurką, którą należy wbić w podłoże tuż pod rośliną. Inną możliwością jest wykopanie rowków lub wywiercenie otworów w pobliżu bryły korzeniowej wrzosów i umieszczenie w nich szczepionki. Otwory należy zasypać i pozostaje już tylko czekać na efekty.