Połączenia roślin

Szczególnie małe roślinki, jak stokrotki lub aksamitki, nie rzucają się wówczas wcale w oczy lub wręcz przeszkadzają.

Kształty nasadzeń grupowych jednej odmiany powinny być różne. Sadzimy więc rośliny w formie powyginanych, zaokrąglonych poduszek, sąsiadujących możliwie blisko z następną grupą. Nasiona chwastów, jak mniszka lekarskiego czy traw, mają mniejsze szanse wykiełkowania. Mniejsze grupki kwiatów letnich wyglądają tylko wtedy dobrze jako barwne plamy, kiedy kolorem pasują do sąsiednich roślin. Większe aranżacje dominują, nadając charakter całości. Rysujemy połączenia roślin na kawałku papieru i przenosimy tę strukturę na rabatę, wyznaczając jasnym żwirkiem linie na ziemi.

Połączenia według wysokości

Ważnym kryterium przy tworzeniu aranżacji jest z pewnością wysokość roślin. Na rabatach dostępnych z jednej strony, znajdujących się przy ogrodzeniu lub na tle żywopłotu, grupy roślin planujemy stopniami, według ich wysokości. Kwiaty niskie, jak żeniszek, aksamitka czy smagliczka, tworzą pierwszy plan. Za nimi sadzimy rośliny średnie, jak nagietek, szarłat zwisły czy ślaz. Tło stanowią wysokie rośliny, jak słonecznik, róża pienna lub wijące się rośliny pnące. Takie stopniowania rabaty tworzą przestrzeń, optycznie powiększając ogród. Wzrok obserwatora nie natrafia wówczas na ścianę zieleni, lecz prześlizguje się po płasko wznoszącej się aranżacji. Tylko wtedy, kiedy wszystkie grupy roślin są dobrze widoczne, nasadzenie możemy uznać za udane.

Rabaty kwiatowe przy tarasie lub wejściu są zawsze widoczne z różnych stron. Unikajmy umieszczania na nich bardzo wysokich roślin, żeby zaprezentować obserwatorowi całą rabatę. Jeśli zamierzamy utworzyć osłonę przed spojrzeniami lub chcemy oddzielić od siebie różne części rabaty, możemy oczywiście również posadzić centralnie wysokie rośliny. Wsparte na lekkim stelażu z drewnianych listewek będą one stanowiły naturalny i swobodny podział przestrzeni w ogrodzie. Połączenie w zależności od wysokości i formy roślin

Pokrój roślin jest związany nie tylko z gatunkiem, lecz często również z odmianą. Hodowcy wypuszczają na rynek najróżniejsze kształty, np. rośliny o pokroju zwisającym, rozgałęzionym, krzaczastym lub wzniesionym. Przy wyborze odmiany należy koniecznie zwracać uwagę na jej wysokość i pokrój. Na przykład małe zwarte rośliny tworzą ładne kobierce. Niektóre rabaty kwiatowe zyskują szczególny wygląd tylko dzięki doborowi odpowiednich form roślin. Krzaczasta miechunka rozdęta lub wysokie odmiany aksamitki tworzą wyniosłe poduszki kwiatowe na rabatach, na których poza tym rosną niskie gatunki. Szczególnie ciekawe są kwiaty długoszypułkowe, które nadają się również na kwiat cięty, np. złocienie, odmiany rudbekii i ostróżki.

Duże wrażenie robi też pokrój różnych odmian nasturcji. Jej krzaczaste i zwarte krzyżówki osiągają wysokość tylko 40 cm; nadają się zatem również na centralne miejsce na rabacie kwiatowej. Inne w ciągu kilku miesięcy wspinają się na wysokość 3 m, pokrywając się wspaniałymi kwiatami. Również szczególnie duże i charakterystyczne liście tej rośliny stanowią wyjątkową ozdobę. Gatunki drobnolistne, jak goździk, mak czy czarnuszka damasceńska, tworzą gęste, zielone łany, które w okresie kwitnienia przekształcają się w morze barw. Rabaty urozmaicamy roślinami o różnych liściach i eksperymentujemy z różnymi ich pokrojami.

Połączenia według terminu kwitnienia

Rabaty kwiatowe powinny przez cały rok tworzyć akcenty barwne w ogrodzie. Realizacja tego założenia nie jest wcale prosta, ale, stosując różne sztuczki, można przedłużyć okres kwitnienia roślin. Nie popełnijmy jednak błędu, sądząc, że im więcej nawozimy, tym lepiej. Zrównoważony zapas składników pokarmowych w glebie jest z pewnością konieczny, lecz nadmiar azotu sprawia, że wiele roślin zbytnio rośnie w górę kosztem kwiatów.

Natomiast usuwanie zwiędłych kwiatów może np. w przypadku aksamitek, złocieni, przypołudnika i petunii pobudzić rozwój nowych pąków kwiatowych. Wielokrotny wysiew nagietka i maku polnego oraz uszczykiwanie wierzchołków pojedynczych egzemplarzy wyżlinu wielkiego i ostróżki także przedłużają kwitnienie. Na samej rabacie te sposoby służące przedłużeniu okresu kwitnienia należy zawsze stosować w ścisłym rozgraniczeniu czasowym. Jeśli cała rabata lub jej poszczególne partie kwitną w tym samym czasie, możemy później jednocześnie sprzątnąć przekwitłe rośliny i zmienić kompozycję rabaty. Inną możliwością jest stopniowanie terminu kwitnienia celowym doborem gatunków.

Na wiosenną rabatę nadają się niezapominajka, stokrotka i bratki, również w połączeniu z roślinami cebulowymi, jak tulipany i przebiśniegi. Już od marca ukazują się ich pierwsze kwiaty. Od początku czerwca dołączają się do nich dzwonki, wcześnie wyhodowane złocienie, smagliczka nadmorska i żeniszek. Większość kwiatów letnich kwitnie od lipca do września, więc mamy większy wybór. Typowe rośliny kwitnące jesienią są rzadkie; większość zaczyna kwitnąć już latem. We wrześniu i na początku października oprócz kwiatów dekoracyjne stają się też jesienne liście wielu roślin drzewiastych lub kwiatostany miesiącznicy rocznej, miechunki rozdętej, czarnuszki i maku. Późno kwitną np. szarłat zwisły, wilec i rudbekia.

Fragment poradnika "Piękny ogród kwiatowy" wydawnictwa Klubu Dla Ciebie

Książkę "Piękny ogród kwiatowy" kupisz tutaj.