Rośliny doniczkowe nie do zdarcia

Jedną z najlepszych roślin łatwych w uprawie, która nie ma specjalnych wymagań, jest echmea wstęgowata. Bez dwóch zdań będzie piękną dekoracją domu, gdyż tworzy okazałą rozetę ze sztywnych, łukowatych liści (osiągających 50-60 cm) i piękny, piramidalny kwiatostan w jasnofioletowym kolorze, wsparty różowymi, czerwonymi bądź fioletowymi przysadkami. Echmea nie wymaga specjalnego podłoża, jedynie wystarczy, żeby było przepuszczalne (warto więc dodać trochę torfu). Roślina lubi wilgotną glebę, ale wytrzymuje chwilowe przesuszenia. Można więc ją nawadniać raz na tydzień, wlewając wodę do lejka utworzonego z liści u ich nasady. Echmeę należy stawiać w miejscach półcienistych, od maja do września można wystawić ją na zewnątrz.

Szeflera drzewkowata

Niezwykle wytrzymałą rośliną jest także szeflera drzewkowata. W naturalnym środowisku to niskie drzewko osiąga nawet 3 m, natomiast w uprawie doniczkowej dorasta do 1,5 m. Tworzy charakterystyczne dziewięciopalczaste liście, które mogą być jednolicie ciemnozielone lub nieregularnie przebarwione. Szeflera świetnie toleruje zarówno słoneczne, jak i półcieniste stanowiska. Ważne tylko, by nie wystawiać jej w ostrym słońcu, gdyż wtedy liście rośliny żółkną. Szeflera może rosnąć na standardowym podłożu do roślin doniczkowych, które powinno być stale lekko wilgotne. Należy więc podlewać szeflerę 2-3 razy w tygodniu, a latem i w sezonie grzewczym można też zraszać jej liście.

Popularną rośliną pokojową nie do zdarcia jest dracena deremeńska. Osiąga 60-100 cm wysokości i ma zielone liście z białymi, żółtymi lub kremowymi pasami. Dracena lubi widne stanowiska z rozproszonym światłem i przepuszczalne, torfowe podłoże. Najlepiej, jeśli to będzie gotowa mieszanka dla palm i dracen. Ziemia, w której rośnie dracena, powinna być stale wilgotna, ale nie przelana (woda nie może stać na podstawce). Młode okazy przesadzamy raz w roku, a starsze raz na kilka lat, wymieniając im tylko wierzchnią warstwę gleby.

Zielistka Sternbergera

Do większości warunków potrafi przystosować się także zielistka Sternbergera. Roślina posiada długie, wąskie liście z jaśniejszym paskiem pośrodku. Na zwisających pędach wytwarza również rozłogi i bulwy korzeniowe, co nadaje jej dekoracyjny wygląd. Zielistka toleruje uniwersalne podłoże do kwiatów doniczkowych, może być też zasilana standardowym nawozem do takich roślin. Będzie wtedy bujniej rosła. Należy ją podlewać umiarkowanie, jednak ten gatunek dobrze znosi suszę; wytwarza wtedy więcej pędów i rozłogów. Zielistka może stać zarówno w miejscu nasłonecznionym, jak i zacienionym.

Kolejna łatwa w uprawie i wytrzymała roślina, to aglaonema zmienna. Tworzy kępy liści o wysokości 40-80 cm. Liście są ciemnozielone z jaskrawymi, srebrzystymi plamami. Aglaonema woli miejsca półcieniste, ale będzie też dobrze rosnąć na słonecznym stanowisku (zwłaszcza bardziej pstre odmiany). Roślina lubi też dużą wilgotność i stałą temperaturę 20-25 stopni. Należy więc ją często podlewać, by ziemia była ciągle lekko wilgotna. Aglaonemę dobrze jest sadzić w niskich i szerokich doniczkach, gdyż ma płaski system korzeniowy. W okresie wegetacji nawozimy ją raz na dwa tygodnie roztworem nawozów wieloskładnikowych bez wapnia.

Aspidistria wyniosła

Jeśli nie mamy ręki do kwiatów, dobrym wyborem okazać się może aspidistria wyniosła. Jest odporna na wahania temperatury, zbyt suche lub zbyt wilgotne powietrze i niewystarczającą ilość światła. Jest to bylina kłączowa o ciemnozielonych, eliptycznych liściach i cechuje się powolnym wzrostem. Znosi zaniedbanie i susze, ale warto pamiętać, by ziemia była lekko wilgotna. Aspidistrię przesadzamy mniej więcej co 4 lata, wtedy, gdy korzenie nie mieszczą się w doniczce.