Mój mąż pije
Wyszłam za mąż po raz drugi mając 5. letnie dziecko. Mąż jest starszy sporo ode mnie, myślałam więc, że będzie odpowiedzialny itp. okazało się jednak inaczej.
Początek małżeństwa był możliwy, choć nie cudowny, bo już był alkohol przy każdej dogodnej sytuacji. Uroczystości to niby w Polsce oczywista okazja do wypicia, ale później były różnego rodzaju uwagi pod adresem moim i mojej rodziny .
Potem było bicie, gdy dzieci spały, z czasem nawet dzieci mu nie przeszkadzały... Powody były różne, zawsze się jakiś znalazł. Jednak najbardziej nie mogłam znieść, gdy moje najmłodsze, malutkie jeszcze, dziecko było pod jego opieką, a ja w pracy. Wracałam a tu tatuś "wypity" pilnuje, karmi i przewija. do dziś boję się zostawiać dziecko pod jego opieką, ale nie mam wyjścia, do pracy muszę iść.
A mój mąż co weekend 5-6 piwek i do tego coś mocnego 2 setki albo 0,5 litra. W tygodniu było piwo lub dwa od rana po pracy .
Po moich interwencjach w ciągu tygodnia zdarza mu się rzadziej pić, a kiedy już nie może wytrzymać to odczeka, kiedy starsze dzieci przyjdą ze szkoły i zajmą się małym. Wtedy pije. Cały czas twierdzi, że lubi wypić, ale nie jest alkoholikiem. Gdy go proszę, żeby nie pił, chowa przede mną alkohol i pije w ukryciu. Co weekend pijany... Taka sytuacja wykańcza mnie i dzieci psychicznie.
Grozi mi, że jak jeszcze raz wezwę policję, co miało już miejsce, to mi coś zrobi. Nie wiem, co robić, aby nie skrzywdzić decyzją dzieci ( 18, 12 i 2 lata), ale też nie doprowadzić siebie i ich do nerwicy.
Czasami nawet najlepsza "książkowa" rada nie zastąpi tej, która wynika z naszych doświadczeń. Do naszej redakcji przychodzi wiele takich listów, na które jednej osobie trudno jest mądrze odpowiedzieć, ale liczymy na was.
Redakcja
Jeśli potrzebujesz rady naszych czytelniczek - napisz do nas!
