Bombardowane reklamami zatracamy swoje prawdziwe oblicze. Za wszelką cenę chcemy być takie jak top modelki o idealnych wymiarach, klasycznych rysach twarzy. Idąc za tym co modne czasami sprawiamy wrażenia, że brak nam w domu lustra.
Nie dajmy się całkowicie otumanić. Bądźmy sobą.
"Kobiety - byłyście na piedestale od stuleci. To wam poeci poświęcali najpiękniejsze strofy swoich poematów..." - kto nie pamięta sławnego wystąpienia Alberta - jednego z głównych bohaterów "Seksmisji" - przed wielkim kobiecym audytorium. No właśnie "byłyście na piedestale", a co nam dziś z tego pozostało?
Zaprogramowane przez obowiązki maszyny, karierowiczki, otępiałe przez reklamy. "Ten krem zapewni nam młodość", "ta maseczka zredukuje zmarszczki do zera", "płatki fit najlepsze dla twojej sylwetki", itd. Istny obłęd. Nasz kobiecy świat został podzielony na dwie części: top modelek i podobnym im anorektyczkom i na te co są na dnie. Na dnie, tylko dlatego, że są inne, nie spełniają wymogów narzuconych przez media, dyktatorów mody i powszechnie panującej opinii chude i młode jest piękne.
Okrutne jest to udowadnianie, że nigdy nie będziemy tak piękne, tak wspaniałe, tak zaradne jak Claudia S., Linda E. Czy Paris H. Toż to czysty rasizm. Kobiece pisma eksponują piękne, o idealnych wymiarach ciała, robiąc z nich wzory do naśladowania, usuwając jednocześnie w cień intelekt, kulturę, mądrość. Prezentowane trendy życia, myślenia są zupełnie nieprawdziwe.
Reklama stała się naszym codziennym dekalogiem.
Nie możemy jednak dawać się ogłupiać. Nie dajmy się zwariować! "Nie wszystko złoto co się świeci". Bo gdybyśmy wszystkie były idealne, o idealnych rysach, to jakże nasze życie byłoby smutne i nijakie. A przede wszystkim stałoby się nie do zniesienia. Naszym obowiązkiem jest być, BYĆ SOBĄ! Nie tą, czy taką jak tamta, po prostu być sobą.
Bo tak naprawdę piękno jest w każdej z nas i każda z nas potrafi go z siebie wydobyć. Czy to co jest modne, na topie, musi być dla mnie najlepsze? Dla nas najlepsze? Dlaczego ktoś ma decydować za mnie czy za ciebie? Jest takie stare wschodnie przysłowie: "Gdy mędrzec wskazuje na księżyc, idiota widzi tylko palec". Niech czyjś palec nie przysłania nam widoku.
Yvetta Walecka
