Jakie mogą być przyczyny zawrotów głowy?
Na zawroty głowy uskarżają się głównie osoby po 65. roku życia. Dolegliwość objawia się uczuciem wirowania, kołysania oraz trudnościami w utrzymaniu równowagi. Mogą jej towarzyszyć nudności, wymioty, kłopoty ze słuchem, szumy uszne, czy uderzenia gorąca. Przyczyny są różne: od niskiego ciśnienia krwi, zaburzeń rytmu serca, miażdżycy tętnic po zwyrodnienia kręgosłupa. Stąd często poranne zawroty głowy np. po raptownym wstaniu z łóżka.
Jednak stosunkowo najczęstszą przyczyną zawrotów głowy i szumów usznych jest niedrożność naczyń krwionośnych, spowodowana miażdżycą, czyli arteriosklerozą. W wyniku rozwoju tej choroby w błonie wewnętrznej i środkowej tętnic szyjnych zachodzą zmiany. Prowadzą one do zmniejszenia elastyczności naczyń, czasem nawet ich stwardnienia oraz zwężenia prześwitu.
Odkłada się blaszka miażdżycowa, składająca się ze złogów lipidów, czyli tłuszczy. Utrudnia to przepływ krwi i tlenu, co z kolei prowadzi do niedokrwienia i niedotlenienia różnych obszarów mózgu, szczególnie błędnika i narządu słuchu.
Warto pamiętać, że mózg ma wyjątkowo duże zapotrzebowanie na dopływ świeżej krwi i tlenu. Dlatego bardzo źle znosi nawet najmniejszy ich niedobór.
Oprócz problemów sercowo-naczyniowych zawroty głowy mogą mieć także podłoże laryngologiczne, neurologiczne, psychogenne.
Mogą też występować np. przy skłonnościach do omdleń spowodowanych arytmią, wadami zastawkowymi serca, cukrzycy, niewydolności nerek czy niedoczynności tarczycy.
Również osoby chore na osteoporozę częściej niż pozostali skarżą się na zawroty głowy.
Gdy często kręci się nam w głowie, starajmy się nie zmieniać zbyt gwałtownie pozycji z siedzącej na stojącą, np. rano, po przebudzeniu. Najpierw spokojnie usiądźmy na łóżku, pozostańmy parę minut w takiej pozycji, a dopiero potem powoli zaczynajmy wstawać. W ciągu dnia w czasie pracy lub podczas domowych czynności unikajmy gwałtownych ruchów, np. schylania się głową w dół. Gdy chcemy się po coś schylić, kucnijmy.
Leczenie zawrotów głowy zależy od przyczyny, która je wywołała. Podaje się m.in. leki poprawiające ukrwienie, blokery receptorów histaminowych i leki stymulujące tkankę mózgową. W przypadku zwężenia światła naczyń ważne jest też leczenie, które ma spowolnić rozwój choroby. Podaje się leki przeciwpłytkowe, które mają zapobiegać zlepianiu się płytek krwi. Zaleca się też branie leków obniżających poziom cholesterolu, czyli statyn, które stabilizują blaszkę miażdżycową. Dzięki czemu staje się ona mniej podatna na pękanie. Konieczna jest zmiana trybu życia. Ważne jest również zrzucenie zbędnych kilogramów i stosowanie odpowiedniej diety, najlepiej śródziemnomorskiej.
Przy zawrotach głowy i szumach usznych, spowodowanych zwyrodnieniami kręgosłupa, zaleca się m.in. rehabilitację, która polega na ćwiczeniach postawy i równowagi.
Jeśli zwężenie naczynia jest znaczne, czyli przekracza 70%, przeprowadza się zabieg, którego celem jest jego udrożnienie. Stosowane są dwie metody: tradycyjna operacja lub angioplastyka. Ten drugi zabieg polega na wprowadzeniu do zwężonego naczynia cewnika zakończonego niewielkim balonikiem, który napełnia się ciśnieniem, pod wpływem którego balonik zwiększa objętość i w odpowiednim miejscu poszerza zwężone naczynie. Często zakłada się do niego również stenty, czyli specjalne sprężynki rozszerzające naczynia krwionośne.
