Sonieczka
Zdradzona kobieta i jej młodsza rywalka. Powinny się zwalczać i nienawidzić. Ale Ludmiła Ulicka unika schematu i banału pokazując zupełnie inną stronę kobiecej natury.
Dla Sonieczki fikcja literacka nie była jedynie sposobem na oderwanie się od rzeczywistości, chwilą zapomnienia. Przeciwnie - to literatura okazała się być czymś stałym, a prawdziwe życie czymś ulotnym i nierzeczywistym. Czymś, co jej się przydarzyło jak gdyby przypadkiem, a co przyjęła z zaskoczeniem i wdzięcznością, kiedy było dobre, i bez rozczarowania, kiedy kapryśny los się okazał się zdrajcą.
Ludmiła Ulicka pokazuje ludzkie słabości bez ocen i moralizowania, a jednocześnie konfrontuje je z wielkimi zaletami ducha. Zdradzie, która jest motywem ciągle powracającym w jej książkach, przeciwstawia wyrozumiałość. Małostkowości wielkoduszność. Tłem wydarzeń jest sowucha - szara, radziecka rzeczywistość niełatwa dla żydowskiego małżeństwa.
I.G.
Ludmiła Ulicka, Sonieczka, Philip Willson
Czytaj też: Ludmiła Ulicka, "Szczerze oddany Szurik"
