Skarby ze strączka

W rodzinie roślin strączkowych można wyróżnić dwie grupy. Nasiona strączkowe suche, czyli grochu, fasoli, soi, soczewicy i ciecierzycy, osiągają pełną dojrzałość dopiero wtedy, gdy wyschną w strąku. Większość z nich jest ciężkostrawna (wyjątki to soczewica i łuskany groch), więc maluchy mogą je jeść dopiero po 3. roku życia.

Z kolei zielony groszek, fasolka szparagowa i bób - zaliczane do świeżych warzyw - trafiają na nasze stoły, zanim osiągną dojrzałość i najlepiej smakują po krótkim obgotowaniu. Są też lekkostrawne, więc mogą je jadać nawet roczne maluchy.

Dla takich szkrabów można przygotować np. purée z zielonego groszku lub zupkę jarzynową z dodatkiem fasolki szparagowej. Z kolei przedszkolaki zwykle lubią marchewkę z groszkiem i fasolkę szparagową polaną masłem.

Dla zdrowia

Rośliny strączkowe zawierają duże ilości białka doskonałej jakości. Dzięki temu w diecie wegetariańskiej mogą zastąpić mięso. Warto je serwować także smykom, które krzywią się na widok pulpeta. Strączki są bogate w potas, wapń, magnez i witaminy z grupy B, a także w węglowodany złożone, które dają uczucie sytości na długi czas.

Poza tym, dzieciom duże ilości błonnika pomogą uniknąć zaparć, a rodzicom i dziadkom - obniżyć cholesterol. Wadą roślin strączkowych suchych są ich wzdymające właściwości. Niestrawne składniki powodujące fermentację w jelitach można jednak częściowo wypłukać, mocząc nasiona w wodzie.

• Fasola - na świecie uprawia się ok. 400 jej gatunków. Różnią się wielkością ziarna, kolorem i wartością odżywczą. W Polsce z fasoli przygotowuje się głównie zupę i fasolkę po bretońsku, ale coraz częściej także m.in. pastę do smarowania pieczywa.

• Soczewica - jest nie tylko bardzo zdrowa, ale i lekkostrawna. Występuje w odmianach: czerwonej, zielonej i brązowej. Szybko się gotuje i nie wymaga wstępnego moczenia. Purée z rozgotowanej soczewicy z dodatkiem masła można podawać dziecku już pod koniec 1. roku życia.

Soczewica sprawdza się także w sałatkach, w roli farszu do pierogów lub pasty do pieczywa. Groch - z powodu twardej łuski, która nie mięknie nawet po ugotowaniu, zwykle używamy grochu łuskanego (taki jest najczęściej w sprzedaży).

• Soja - ze względu na wysoką zawartość i bardzo dobrą jakość białka jest wykorzystywana głównie w diecie wegetariańskiej. Jest też surowcem do produkcji wysokiej jakości oleju. Jej składnik, lecytyna wspomaga m.in. pracę układu nerwowego (w tym mózgu).

Białko sojowe jest wykorzystywane w postaci gotowych preparatów, tzw. izolatów białka sojowego, z których można przygotowywać potrawy takie jak z mięsa, np. gulasz. Z soi produkuje się też sos sojowy, ser tofu i mleko sojowe - specjały kuchni Dalekiego Wschodu.

• Ciecierzyca - to odmiana grochu o większych nasionach, podobnych do łuskanych orzechów laskowych, popularna na południu Europy i w krajach arabskich. Najbardziej ciężkostrawna spośród wszystkich strączkowych, wymaga moczenia, aż ziarna zaczną pękać.

• Fasolka szparagowa - występuje w odmianach żółtej i zielonej. Najlepiej smakują strączki bardzo młode, kruche, które po przełamaniu w środku są szkliste. Przed gotowaniem należy odciąć końcówki po obu stronach strączka i usunąć łyko (włókno wzdłuż strąka).

• Zielony groszek - bardzo młode ziarenka można jeść na surowo, ale popularniejszy jest groszek gotowany, z puszki i mrożony. Jego delikatna łupinka jest łatwa do pogryzienia nawet przez małe dziecko. Można przygotować z niego m.in. zupę krem oraz użyć do dekoracji mięs i sałatek.

• Bób - to tradycyjna sezonowa letnia przekąska. Duże zielonkawe nasiona należy ugotować w lekko osolonej wodzie, a łupiny zdejmować w trakcie jedzenia. Dla małych dzieci można przygotować z miękkich ziaren smakowite purée.