Niespokojne noce dziecka
Większość dzieci budzi się w nocy przynajmniej jeden raz. W wieku niemowlęcym nocne pobudki często związane są z uczeniem się nowych umiejętności ruchowych, które dziecko automatycznie powtarza w nocy.
Malca budzi również głód, mokra pieluszka, a czasem poczucie zagrożenia po ciężkim dniu pełnym wrażeń. W późniejszym okresie życia dziecka rozpoczynają się typowe lęki nocne i upodobania w nocnym trybie życia.
Nocne życie trzylatków
Dzieci w trzecim roku życia często budzą się w nocy i zaczynają nocne wędrówki. Warto wtedy wyjąć z łóżeczka jeden szczebelek, aby dziecko mogło bezpiecznie się z niego wydostać. Maluchy mogą bawić się zabawkami w swoim pokoju, ale często zwiedzają zakamarki mieszkania niedostępne w ciągu dnia. Jeśli drzwi wejściowe są zamknięte, a niebezpieczne przedmioty pochowane - takie przygody zazwyczaj kończą się dobrze.
Najlepiej jednak kontrolować nocne spacery dzieci, chociaż nie powinniśmy ich zabraniać. Im dziecko szybciej zaspokoi nocną potrzebę przygód, tym szybciej wróci do łóżeczka. Dzwoneczek przy drzwiach pokoju dziecięcego może pomóc rodzicom w nadzorowaniu malca. Potrzeba nocnej aktywności jest naturalna i zazwyczaj przechodzi około czwartego roku życia.
Ja chcę spać z rodzicami!
Niektóre dzieci, gdy się obudzą od razu chcą do mamy. Czasem bardzo domagają się wejścia do łózka rodziców. Zazwyczaj spełnienie tej potrzeby nie jest niekorzystne dla dziecka. Większość maluchów pozwala się odłożyć do łóżeczka zaraz po zaśnięciu. Po kilku dniach, czy tygodniach dziecięce nalegania powinny ustąpić.
Przyspieszyć je może poinformowanie dziecka, że jeśli nie przestanie budzić rodziców w nocy, nikt nie będzie miał siły bawić się z nim w ciągu dnia. Jeśli jednak dziecko jest uparte i trzyma się raz ustalonych wzorców - najlepiej nie pozwalać na zachowanie, które potem trudno będzie zmienić. Często decyzja ta okupiona jest łzami malca - ale jest to jedyne rozwiązanie.
Kiedy pozwoliliśmy na spanie w łóżku rodziców, a dziecko nie chce zmienić swojego nawyku - wówczas możemy mu na to pozwolić, oświadczając, że zaraz po zaśnięciu, będzie przeniesione do swojego łóżeczka.
Złe sny i nocne lęki
Około trzeciego roku życia dzieci zaczynają opowiadać o tym, co im się przyśniło. Chłopcy przeważnie w snach biegają i walczą. Dziewczynki śnią o niebezpieczeństwach i o swojej niemocy poruszania się. Złe sny wywołane są przeważnie wrażeniami minionego dnia. Ich liczba zwiększa się w piątym roku życia, kiedy to dzieci swoim krzykiem budzą w nocy domowników. Nie uspakajamy wtedy malca mówiąc: to tylko zły sen.
Dziecko uważa, że to co mu się przyśniło działo się naprawdę. Pozwólmy mu o tym opowiedzieć. Często rano już o tym nie pamięta, co związane jest z niedojrzałością dziecięcego mózgu. Jeśli jednak rano maluch oświadczy, że coś złego mu się przyśniło, zachęćmy go, aby opowiedział przerażający sen. W ten sposób owo coś zostaje oswojone i budzi mniejszy lęk. Możemy zaproponować, aby dziecko namalowało nocne zjawy, co zmniejszy jego emocjonalne napięcie.
Pamiętajmy o eliminowaniu stresu z życia malca.
Nie pozwalajmy na oglądanie bajek, które zawierają brutalne sceny. Ograniczmy podawanie produktów zawierających teofeinę - herbatę, czekoladę, coca - colę, które wpływają na pogorszenie jakości snu. Również konserwanty i sztuczne dodatki w pożywieniu mogą przyczyniać się do powstawania nocnych koszmarów.
