Niepozorna roślina rosnąca gdzieś w końcu ogrodu może nie być zwykłym chwastem, a cennym zielem. Dlatego warto poznać florę z najbliższego otoczenia.
Rośnie przy drogach, nad brzegami rzek, w lasach, parkach i ogrodach. Po przełamaniu łodygi wypływa z niego pomarańczowy sok. Według ludowej tradycji jego nazwa "jaskółcze ziele" pochodzi stąd, że kwitnie od przylotu do odlotu jaskółek. Do celów leczniczych zbiera się ziele oraz korzeń. Zawarte w nich alkaloidy, flawonoidy i kwasy organiczne mają działanie rozkurczowe, żółciopędne, uspokajające i przeciwuczuleniowe. Działają także bakteriobójczo, pierwotniakobójczo i grzybobójczo. Naukowcy badają ich właściwości hamowania rozwoju komórek nowotworowych. Medycyna ludowa od dawna polecała stosowanie soku wypływającego z łodyg jako lekarstwa na kurzajki. Należy jednak bardzo uważać, gdyż jest on trujący.
Wyciąg z jaskółczego ziela pomaga osobom, które przeszły operację usunięcia pęcherzyka żółciowego. Stosuje się go również w leczeniu zakażeń grzybicznych i bakteryjnych skóry oraz zakażeń narządów płciowych rzęsistkiem.
Przeciwwskazania:
- ostre zapalenie błony śluzowej żołądka i jelit,
- czynna choroba wrzodowa,
- jaskra,
- końcowy okres ciąży.
Ziele to ma bardzo silne właściwości, przedawkowanie może być szkodliwe.
