Uprawa kłokoczki południowej – „krzewu różańcowego”

Kłokoczka południowa (Staphylea pinnata) dorasta do 2-5 m wysokości. Liście ma podobne do liści jesiona, bardzo ciekawie prezentują się na wietrze, ponieważ góra jest zielona, a spód szaro-niebieskawo-zielony, co sprawia, że przy podmuchach wiatru mienią się. Kwitnie na przełomie maja i czerwca, a zaraz po przekwitnięciu kwiatów rozwijają się torebkowate owocostany, które rosną coraz większe, a w ich wnętrzu dojrzewa od jednego do nawet siedmiu lśniących, brązowych nasion o średnicy do 1 cm. Kiedy tylko nasiona dojrzeją, latają luźno w torebkach, wydając przy podmuchach wiatru charakterystyczny klekot (stąd się wzięła ich staropolska nazwa „klekoczka – kłokoczka”). Po pierwszych mrozach liście i torebki z nasionami opadająca ziemię.

Krzew rośnie dobrze prawie na każdej glebie, najlepiej jednak, jeśli jest ona żyzna i świeża. Odczyn powinien być lekko zasadowy lub obojętny. W swoich naturalnych stanowiskach kłokoczka rośnie w cieniu lub półcieniu, jednak najbujniej kwitnie i owocuje rosnąc w miejscu słonecznym lub lekko ocienionym. Nie toleruje jedynie stanowisk suchych i podmokłych, źle też znosi wahania wód gruntowych.

W Polsce przebiega północna granica naturalnego występowania kłokoczki południowej, jest to bowiem roślina ciepłolubna, chociaż w całej Polsce może być sadzona. Powinniśmy jednak wybierać dla niej miejsca osłonięte od zimnych zimowych wiatrów. Nie sadźmy jej również w zastoiskach mrozowych, ponieważ szczególnie wiosenne przymrozki mogą uszkadzać rozwijające się w kwietniu pąki.

Kłokoczka jest rośliną bardzo mało absorbującą. Posadzona w odpowiednim miejscu praktycznie nie wymaga od nas żadnej opieki. Możemy ją nawozić na początku sezonu wegetacyjnego nawozem azotowym, jednak i bez tego powinna dobrze rosnąć. Kłokoczka przyjmuje formą krzewu lub małego drzewka, możemy ją jednak formować według własnego pomysłu. Przycinamy ją wczesną wiosną, wtedy też usuwamy suche i chore gałęzie.

W czasie dużych upałów i długotrwałego braku opadów powinniśmy też podlewać krzewy, szczególnie młode okazy kłokoczek.

Kłokoczka jest bardzo rzadką rośliną w ogrodach, dlatego powinniśmy ją sadzić w miejscach wyeksponowanych – na pewno wzbudzi zainteresowanie naszych gości. Jest dekoracyjna przez cały rok: na wiosnę – w czasie kwitnienia, latem i jesienią, kiedy rozwijają się i dojrzewają jej oryginalne owocostany – torebki, które po dojrzeniu dodatkowo klekoczą na wietrze, oraz zimą kiedy roślinę zdobi pięknie paskowana kora, pokrywająca starsze pędy i gałęzie.

Nasiona kłokoczki mają też wiele zastosowań praktycznych, można je wykorzystywać do wyrobu biżuterii jak też różańców, grzechotek, itp. Jest też rośliną miododajną i można z niej tworzyć luźne, nieprzycinane żywopłoty.