Utrata zaufania w związku. Jak to zmienić

Zanim zdecydujesz się na rozmowę z partnerem, dobrze się do niej przygotuj. Pamiętaj, że niesłuszne czy wymyślone oskarżenia mogą zranić drugą stronę lub sprawić, że nie potraktuje cię poważnie.

"Na każdym kroku przyłapuję go na kłamstwach"

Znamy się z Marcinem od ponad 10 lat, do tej pory miałam do niego pełne zaufanie. Ale to się zmieniło, bo od dwóch miesięcy Marcin dziwnie się zachowuje.

Raz powiedział np., że idzie na spotkanie z przyjacielem, ale wcale na nim nie był. Kiedy dzwoni do niego telefon, od razu wychodzi do drugiego pokoju, mimo że wcześniej nie przeszkadzała mu moja obecność. Gdy pytam go, jak minął mu dzień, odpowiada ogólnikami i odwraca wzrok.

A gdy ostatnio przyszło pismo ponaglające do spłaty naszego wspólnego kredytu, mętnie się tłumaczył, że zapomniał wpłacić ratę, choć nigdy wcześniej mu się to nie zdarzyło. Zapytałam go nawet wprost, czy może kogoś ma, ale powiedział, że oczywiście jak zwykle przesadzam…

Łukasz Mańkowski, psycholog, mediator:

• Beata zauważyła, że jej partner zachowuje się inaczej niż zwykle i wyciągnęła z tego wnioski. Niekoniecznie jednak muszą być one trafne. Często bowiem naszym obserwacjom nadajemy znaczenie zgodne z własnymi przekonaniami i doświadczeniem. Tak jak i w tym przypadku.
• Powinna ona szczerze porozmawiać z Marcinem. W przeciwnym razie jej niepokój i wątpliwości będą cały czas narastać, co może doprowadzi do kryzysu w ich związku.

Podstawą jest szczera rozmowa, bez niej problemy same się nie rozwiążą. W odbudowaniu bliskości pomoże wam przestrzeganie poniższych zasad.

Bierzcie pod uwagę intencje partnera. Ważna jest odpowiedź na pytanie: „Dlaczego nie byłeś ze mną szczery?”. Czym innym jest oszukiwanie z zimną krwią, a czym innym chronienie kogoś np. przed informacją, która mogłaby go zranić czy zaniepokoić.

Porozmawiajcie o szczerości. Jak każde z was ją pojmuje i czego oboje oczekujecie. Rozmowa może być dla was cenna, nawet jeśli jesteście ze sobą wiele lat.

Określcie granice wolności w związku. Jakiego rodzaju decyzje podejmujecie wspólne, a kiedy dajecie sobie wolną rękę. Jakie sytuacje wzbudzają w was niepokój i podejrzenia? Mówiąc o nich, używajcie komunikatu typu: „Ja”, czyli np.: „Czuję się źle, gdy przez kilka godzin nie odbierasz ode mnie telefonu, a nie uprzedziłeś mnie, że nie będziesz mógł rozmawiać”. Pozwoli to wam uniknąć niepotrzebnych stresów i niedomówień.

Pamiętajcie, że niektóre sprawy czasem warto przemilczeć. Pod warunkiem że dotyczą błahych rzeczy (np. tego, co o waszym samochodzie sądzi teściowa). W sprawach istotnych przemilczanie jest tak samo niszczące jak kłamstwo.

Dajcie sobie czas. Nadszarpniętego zaufania nie da się odbudować z dnia na dzień, więc to z was, które czuje się zawiedzione, przez jakiś czas będzie zachowywać dystans. Ważne, by w tym czasie doceniać starania partnera i skupić się na tym, co wartościowe w waszej relacji.

"Mam przecież prawo do odrobiny prywatności"

Nie wiem, co ostatnio ugryzło Beatę. Zachowuje się jak domowy detektyw: codziennie urządza mi przesłuchania, a potem wytyka błędy w „zeznaniach”. Mam tego dość!

Od dawna chciałem kupić sobie nowy aparat fotograficzny. Beata uważała jednak, że to fanaberia i że musimy skupić się na spłacaniu kredytu. W tajemnicy pożyczyłem więc pieniądze od kolegi. Gdy poszedłem obejrzeć aparat przed zakupem, powiedziałem jej, że spotykam się z kumplem.

Pech chciał, że wszystko się wydało, a to wzbudziło jej podejrzenia. Potem jeszcze ta afera z niezapłaconą ratą… Wiem, że gdy Beata dowie się prawdy, wygłosi tyradę pt. „Zachowujesz się jak nieodpowiedzialny chłopiec”. Tego chciałem uniknąć! Ale to już chyba lepsze niż oskarżenia, że mam romans. Przecież nigdy jej nie zawiodłem!

Łukasz Mańkowski, psycholog, mediator

• Marcin, zamiast przekonać partnerkę, dlaczego chce mieć nowy aparat, sam zadecydował o jego kupnie, nie zważając na to, że mają z Beatą wspólne wydatki. Takie decyzje mogą nadszarpnąć zaufanie w związku.
• Teraz Marcin uważa, że jest przesłuchiwany i oskarżany przez Beatę, choć właśnie takiego zachowania z jej strony się obawiał i pragnął go uniknąć. Oczywiście podejrzenia o romans, jakie wysnuwa Beata, są przesadzone, jednak Marcin musi sobie uświadomić, że gdyby był szczery z partnerką, ona nie miałaby do nich podstaw. Spokojna rozmowa da obojgu szansę na odbudowanie wzajemnego zaufania i określenia, czym jest dla nich szczerość.

1. Zabawa w detektywa. Ciągłe szukanie dowodów na nieuczciwość partnera podważa sens waszego związku.

2. Obrażanie się. Zamiast karać milczeniem, lepiej powiedzieć, o co ma się pretensje.

3. Wyrównywanie rachunków. Nawet jeśli partner cię zranił, nie odpłacaj mu tym samym.

Łukasz Mańkowski, psycholog, mediator w Centrum Terapii i Interwencji Kryzysowej, www.ctik.pl