Jak rozpoznać trądzik różowaty?
Rumieniec pojawia się na środkowej części twarzy i przez kilka godzin nie chce zniknąć. Czasem towarzyszy mu uczucie swędzenia, a pod skórą pojawiają się małe krostki. To może być trądzik różowaty. Nie ignoruj pierwszych objawów, ale dowiedz się jak rozpoznać tę chorobę i jakie leczenie przedsięwziąć, by nie przybrała ostrzejszego przebiegu.
This is a modal window.
Atakuje coraz większy obszar
Trądzik różowaty to przewlekła zapalna choroba skóry. Początkowo obejmuje tylko środkową część twarzy, potem atakuje coraz większy obszar. Silne zaczerwienienie widać na nosie, policzkach, brodzie, czole, a nawet na uszach. Często towarzyszy mu zapalenie mieszków włosowych.
Grudki, krostki, obrzęk
Rumień nie znika, pojawiają się trwale rozszerzone naczynka krwionośne, a także grudki, krostki, obrzęk oraz uczucie pieczenia. Niekiedy dochodzi do przerostu i zwłóknienia gruczołów łojowych.
Najczęstsze przyczyny
Trądzik różowaty jest powodowany przez zakażenie mieszków włosowych roztoczami, infekcje bakteryjne, choroby układu pokarmowego (zaburzenia trawienia). Winę ponosi czasem długie stosowanie maści ze sterydami. Nie można wykluczyć skłonności genetycznych.
Choroba występuje najczęściej u kobiet między 30. a 55. rokiem życia, zwykle o jasnej skórze, jasnych włosach i oczach.
Kluczowa jest pielęgnacja
Trądzik ma okresowe zaostrzenia i fazy o łagodniejszym przebiegu. Dlatego tak ważna jest pielęgnacja, która odbudowuje uszkodzoną warstwę ochronną skóry. Do mycia zaleca się dermokosmetyki z substancjami nawilżającymi i zmiękczającymi.
Należy unikać mydeł, kosmetyków silnie perfumowanych. Najbezpieczniejsze są serie preparatów aptecznych przeznaczone specjalnie dla osób z tą dolegliwością.
Osoby cierpiące na trądzik różowaty powinny unikać słońca i solarium. Objawy zaostrzają gwałtowne zmiany temperatury, wietrzna pogoda, korzystanie z sauny i z basenu z chlorowaną wodą.
Niekorzystnie działają także zbyt gorące lub bardzo zimne potrawy, ostre przyprawy, mocna kawa, herbata, alkohol w każdej postaci, czynniki emocjonalne, np. stres.
Wszechstronna terapia
Terapia jest wszechstronna i wieloetapowa. Wymaga współpracy pacjenta z lekarzem, konsekwencji i cierpliwości. Polega na smarowaniu chorych miejsc przepisanymi preparatami, przyjmowaniu leków doustnych, zabiegach laserowych. Hamują one rozwój choroby, zmniejszają lub usuwają zmiany i zapobiegają powstawaniu nowych. Choć wyleczenie nie jest możliwe, należy trzymać w ryzach objawy choroby, żeby się nie nasilały.
