6 rodzajów depresji i ich objawy
Depresja to bardzo rozpowszechniona choroba w dzisiejszych czasach. Kiedyś nie mówiono o niej głośno. Wg najnowszych badań dwa razy częściej dotyka kobiety. Może być trudna do zauważenia przez bliskich ponieważ daje objawy podobne do przygnębienia. Depresja może być wywołana przez traumatyczne wydarzenia, predyspozycje genetyczne oraz leki. Istnieje 6 rodzajów depresji.
Zwane inaczej depresją jednobiegunową lub ciężką depresją. Diagnozowana jest na podstawie tego, że pacjent wykazuje smutek, frustracje lub złość przez prawie całe dni. Inne objawy to zaburzenia apetytu, bezsenność, drażliwość, brak energii. W najcięższych przypadkach chorzy mogą mieć halucynacje i urojenia. Stan ten trwający od kilku tygodni do kilku miesięcy jest podstawą do diagnostyki. Osoby z tym rodzajem depresji częściej sięgają po alkohol i narkotyki. Występuje u nich większe ryzyko samobójstwa.
Zaburzenia afektywne
To rodzaj depresji, która charakteryzuje się zmianami nastroju poprzez jego obniżenie i podwyższenia. Inne objawy to: zaburzenia aktywności, zachowania. Objawy mogą występować nawet przez dwa lata. Choroba staje się częścią życia pacjenta. Zarówno chory jak i bliscy muszą nauczyć się żyć z tą chorobą.
Inaczej nazywana zaburzeniem afektywnym dwubiegunowym z początku charakteryzuje się objawami jak MDD, jednak później występują epizody maniakalne lub hipomaniakalne. Mogą pojawiać się naprzemiennie stany euforyczne i depresyjne.
Choroba afektywna dwubiegunowa jest cięższa do zdiagnozowania ponieważ rozpoznaje się ja podstawie co najmniej dwóch epizodów chorobowych.
Depresja psychotyczna
Objawia się tak samo jak depresja dodatkowo dając objawy psychotyczne. Psychoza to zaburzenia, które istnieją tylko w świadomości chorego, tj. halucynacje, paranoje, omamy. Pacjent z depresją psychotyczną oprócz tego, że cierpi z powodu depresji, czuje się zagrożony fizycznie i postrzega świat przez pryzmat halucynacji. Dodatkowo osoba może unikać towarzystwa, chcieć umrzeć, nienawidzić siebie, czuć się bezwartościową.
Ludzie cierpiący na ten rodzaj depresji mogą czuć się zażenowani tym co doświadczają dlatego starają się to ukryć. To sprawia, że rozpoznanie staje się trudniejsze.
Narodziny dziecka przynoszą ze sobą wiele emocji i zmian hormonalnych, które mogą wywołać depresję poporodową. Temat samopoczucia matki po porodzie niestety często jest unikany. Badania pokazują, że to zaburzenie dotyka ok 13 – 30 % kobiet. To smutne statystki, zwłaszcza że stan matki często odbija się na niemowlęciu.
Główne symptomy to przygnębienie, brak energii, senność lub bezsenność. Matka dotknięta tą chorobą bardzo przejmuje się stanem zdrowia swojego dziecka. Obawia się, że źle się nim opiekuje i twierdzi, że jest złą matką.
Dłużej trwająca depresja może spowodować, że matka nie będzie potrafiła do końca odnaleźć się w nowej roli. Choroba wpływa także na tworzenie się więzi pomiędzy matką a dzieckiem, na ich poczucie bezpieczeństwa. Dlatego tak ważne jest szybkie rozpoznanie i wspieranie pacjentek w walce z chorobą.
Sezonowe zaburzenia afektywne (SZA)
Rodzaj depresji, który ma ścisłe powiązanie ze zmianami pór roku. Najczęściej SZA występuje zimą. Niegdyś rytm życia człowieka i jego aktywność zależała od pór roku i od ilości dostarczanego światła. Okres jesienno-zimowy to był czas na zwolnienie tempa życia. Obecnie światło zastępuje się żarówką i oczekuje życia na jednakowych obrotach. To trochę odbiega od naszego zegara biologicznego. Dlatego za przyczynę sezonowego zaburzenia afektywnego uważa się mniejszy dostęp do światła.
