Domowe sposoby na czyraki: Czy są bezpieczne? Jak i kiedy stosować?
Czyraki - pod tą nazwą kryje się zapalenie mieszka włosowego. Najczęściej przyjmują postać guzków, które przekształcają się w bolesny pęcherz. Zwykle pojawiają się na twarzy, karku, klatce piersiowej i w uszach. Do ich powstawania najczęściej przyczyniają się bakterie gronkowca złocistego. Często towarzyszą cukrzycy, otyłości, chorobom nerek czy wątroby, niedożywieniu oraz osłabionej odporności występującej u pacjentów. Czyraki wiążą się z uporczywym bólem i mają tendencję do nawracania. W początkowej fazie można samodzielnie wykonywać opatrunki ze środka odkażającego, ale kuracje trzeba skonsultować z lekarzem, gdyż nieleczone w odpowiedni sposób mogą spowodować groźne powikłania. Dlaczego czyraki powstają? Jak się objawiają? W jaki sposób wygląda ich leczenie? Dlaczego nie wolno ich wyciskać?
Składniki
Czyraki: Czym są i dlaczego powstają?
Czyrak to zapalenie mieszka włosowego wywołane najczęściej zakażeniem gronkowcem złocistym. Zwykle przyjmuje postać wypełnionej płynem grudki, która przekształca się w bardzo bolesny pęcherz. Może mieć rozmiar ziarnka, ale często jest znacznie większy. Ryzyko powstawania czyraków zwiększają osłabiona odporność oraz choroby współistniejące, takie jak cukrzyca, otyłość, schorzenia nerek czy wątroby, zakażenie wirusem HIV, AIDS i nowotwory limfoproliferacyjne. Sprzyja im też niewłaściwa higiena. Czyraki mogą występować pojedynczo albo się mnożyć. Często obejmują kilka woreczków włosowych. Tworzą się na twarzy, klatce piersiowej, karku, w pachwinach, na kończynach, pośladkach bądź w uszach - czyli w miejscach narażonych na tarcie i wydzielających pot. Największe zagrożenie dla zdrowia pociągają za sobą czyraki wargi i nosa, które mogą spowodować septyczne zapalenie żył. To ostatnie jest przyczyną zapalenia opon mózgowych. Choćby z tego powodu czyraków nie wolno wygniatać.
Składniki
Czyrak: Jak się objawia?
Wygląd czyraka podobnie zresztą jak w przypadku innych zmian skórnych ewoluuje - najpierw pojawia się sinoczerwony guzek, który przekształca się w pęcherz wypełniony płynem ropnym. Finalnie przyjmuje postać krosty z czopem. Często towarzyszy mu ostry ból, gorączka, powiększenie węzłów chłonnych i nadmierne zmęczenie.
Czyraki: Jak wygląda leczenie?
Jeśli czyraki pojawiają się rzadko, zwykle samoistnie pękają i po prostu znikają. Aby złagodzić ból, warto zastosować ciepłe kompresy. Czyraków nie wolno przekłuwać własnymi rękami ani wyciskać. W początkowej fazie mnożna też samodzielnie wykonać opatrunek ze środka odkażającego. Najczęściej wykorzystuje się w tym celu maść cynobrowo siarkową, którą nakłada się na krostę po oddzieleniu się czopa. Po pęknięciu zmiany skórnej miejsce trzeba starannie odkazić spirytusem salicylowym. Leczenie czyraków zawsze trzeba skonsultować ze specjalistą. W przypadku pojedynczej zmiany po wykonaniu nacięcia doktor przeprowadza drenaż z antybiotykiem. Gdy zmiany się namnażają, u pacjentów stosowana jest doustna bądź dożylna terapia antybiotykami.
Czyraki często nawracają
Czyraki mają tendencję do nawracania, dlatego zawsze należy podjąć specjalistyczne leczenie. Można się nimi zarazić, dlatego trzeba szczególnie dbać o higienę - regularnie myć ręce po każdym dotknięciu zmiany, zmieniać pościel i ręczniki, a po zakończeniu leczeniu najlepiej wymienić rzeczy, które miały kontakt ze skórą.
Składniki
Powikłania związane z czyrakami
Czyraków nie wolno samodzielnie wyciskać ani przekłuwać. Gdy gronkowiec dostanie się do krwi może prowadzić do poważnych komplikacji i powikłań zagrażających życiu, takich jak posocznica, zapalenie wsierdzia, zapalenie szpiku kostnego czy zapalenie opon mózgowych. Ponadto zdarza się, że dochodzi do zaburzeń pracy narządów oraz układu pokarmowego, np. nasilenia zatruć mających związek z wydzielaniem egzotoksyn, których źródłem jest gronkowiec. Czyraki mogą po sobie zostawić także blizny.
