Ekożywność – dobra, gdy prawdziwa

Terminy "eko", "bio", "organic" zwykle są używane wymiennie. Najchętniej kupujemy ekologiczne warzywa, owoce, mleko, nabiał, jaja, mięso i wędliny. Zgodnie z prawem unijnym producent może nazwać swój wyrób ekologicznym wtedy, gdy co najmniej 95 proc. jego składników jest pochodzenia naturalnego. W praktyce oznacza to, że warzywa i owoce są uprawiane bez sztucznych nawozów, pestycydów (środków ochrony roślin), na glebach nieskażonych itp.

Zwierzęta z ekologicznego chowu jedzą różnorodną, nieprzemysłową paszę, bez dodatku hormonów wzrostu, antybiotyków itp. Ich mięso jest mniej tłuste i wodniste - mamy więcej "mięsa w mięsie". Ekologiczne mleko, mięso, nabiał, mają więcej korzystnych kwasów omega-3 niż konwencjonalne.

Niestety, ekożywność to jedna z najczęściej podrabianych grup produktów spożywczych. Określenia takie, jak: "naturalny", "certyfikowany", "bez chemii", a nawet sam wyraz "ekologiczny" na etykiecie produktu nie gwarantują, że jest on naprawdę ekologiczny. Często spotykamy określenie "zdrowa żywność". Zdrową żywnością można nazwać każdy produkt, nawet ten z supermarketu, z mnóstwem chemii w składzie, bo przepisy tego nie regulują. Gwarancję daje certyfikat jakości. Każdy produkt ekologiczny wyprodukowany w Unii Europejskiej może uzyskać taki certyfikat.

Niektóre produkty roślinne są szczególnie podatne na kumulowanie pestycydów. Na liście najbardziej skażonych tymi środkami warzyw i owoców, tzw. parszywej dwunastki, są: truskawki, brzoskwinie, seler, jabłka, pomidorki koktajlowe, importowane nektarynki, papryka słodka, szpinak, ogórki, jarmuż, ziemniaki, winogrona. Warto je kupować z certyfikowanych upraw. Jest też lista 15 roślin - tzw. czysta piętnastka - z małą zawartością pestycydów. Te możemy kupować także z upraw konwencjonalnych. Są to: cebula, awokado, kukurydza, ananas, mango, szparagi, kiwi, kapusta, bakłażan, melon, arbuz, grejpfrut, bataty, zielony groszek, papaja.