Ile jodu naprawdę potrzebujemy?

...za dużo

Gdy dostarczamy do swojego organizmu za dużo jodu, jesteśmy narażeni na:

- nadczynność tarczycy - u niektórych osób nawet przy niewielkim nadmiarze tego mikroelementu może dojść do zwiększonego wydzielania hormonów tarczycy, co najczęściej objawia się uczuciem stałego gorąca, drżeniem rąk, kołataniem serca;

- przyspieszoną przemianę materii - szybko chudniemy, mimo że nie stosujemy diety.

- zatrucie jodem - zdarza się bardzo rzadko, przy zażywaniu wyjątkowo dużych jego dawek.

...za mało

Typowymi objawami zbyt niskiego poziomu jodu w naszym organizmie są:

- niedoczynność tarczycy - wywołana niedoborem hormonów produkowanych przez gruczoł;

- uczucie senności, brak energii, ospałość, spadek koncentracji;

- problemy z odpornością - nie tylko na choroby, ale także... stres;

- zbyt szybkie przybieranie na wadze - jest konsekwencją spadku tempa przemiany materii;

- zniekształcenie obwodu szyi i powstanie tzw. wola - organizm powiększa tarczycę, by podwyższyć produkcję hormonów.

Jod przyswajamy, oddychając najodowanym morskim powietrzem. Dlatego w uzupełnianiu niedoborów tego pierwiastka szczególnie polecane są spacery lub marszobiegi po plaży. A im gorsza pogoda... tym lepiej! Najwyższe stężenie jodu w powietrzu jest bowiem tuż po burzy oraz podczas sztormowych dni jesienią, zimą i wiosną.

Niedobory jodu w organizmie pomogą wyrównać również seanse w tężni solankowej. Wskazany czas pobytu wynosi 45-60 minut na dobę i dostarcza nam tyle jodu, co 3 dni plażowania.

Na podobnej zasadzie działają 50-minutowe seanse w jaskiniach solnych.

Zalecane dzienne spożycie jodu wynoszące 150 μg na dzień, pozwala zachować stężenie jodu w organizmie na optymalnym poziomie. Długotrwałe wahania jego poziomu są wyjątkowo groźne nie tylko z powodu wywoływania zaburzeń w pracy tarczycy. Mogą też powodować: 

- osteoporozę - spowolniony metabolizm sprzyja zaburzeniom w pracy hormonów płciowych, a niedobór estrogenów wiąże się z utratą gęstości kości;

- przedwczesną menopauzę - jej przyczyną mogą być m.in. niektóre schorzenia tarczycy (np. Hashimoto czy choroba Gravesa-Basedova);

- nowotwory, zwłaszcza piersi - ostanie badania dowiodły, że niedobór jodu leży u podstaw zwiększonego ryzyka raka piersi.

Nawet, jeśli urlop spędziliśmy nad morzem, teraz możemy mieć niedobory jodu. Tarczyca bowiem go nie magazynuje i pierwiastek ten trzeba dostarczać do organizmu regularnie, na co dzień. Najłatwiej robić to poprzez dietę. Po co warto sięgać?

Ryby i owoce morza: Najwięcej jodu zawierają dorsz (110 μg w 100 g), mintaj (103 μg), halibut (52 μg), wędzona makrela (40 μg), wędzony łosoś (30 μg ), sardynki w pomidorach (25 μg) oraz tuńczyk w oleju (25 μg).

Przetwory mleczne i jajka: W naszej codziennej diecie nie powinno zabraknąć przede wszystkim sera pleśniowego (zawiera 40 μg jodu w 100 g), sera żółtego typu gouda (35 μg), kefiru (7,5 μg) i maślanki (6,2 μg). Z kolei średniej wielkości jajko dostarcza nam aż 10 μg jodu, zaś 1/2 szklanki mleka - 4 μg.

Warzywa: Jeśli mamy niedobory jodu, powinniśmy spożywać przede wszystkim brokuły (zawierają 15 μg w 100 g), szpinak (12 μg) oraz ziemniaki (10,7 μg).

Nasze zapotrzebowanie na jod zmienia się w trakcie życia. Najbardziej rośnie, gdy jesteśmy w ciąży i gdy karmimy piersią. Dlatego właśnie wtedy trzeba przyjmować go profilaktycznie. Podobnie jak w przypadku suplementacji kwasu foliowego chodzi o zapobieganie wadom rozwojowym układu nerwowego. Zdaniem specjalistów niski poziom jodu u matki może bowiem prowadzić do upośledzenia umysłowego dziecka. Z tego właśnie powodu kobiety w ciąży powinny spożywać 220 μg tego pierwiastka, zaś wszystkie mamy karmiące piersią - 290 μg.