Właśnie tak! Może zawierać przyjazną skrobię oporną. Nie tuczy nas, bo organizm jej nie trawi.
Okazuje się, że są węglowodany, które mają mało kalorii. Należy do nich tzw. skrobia oporna (ang. resistant starch, RS), która ułatwia pozbywanie się tkanki tłuszczowej.
Trzy rodzaje
Skrobia to składnik węglowodanów obecnych w ziarnach, owocach, warzywach. Rozkłada się do glukozy (cukru), która wchłania się w jelicie cienkim. Mamy trzy rodzaje skrobii. Pierwszą szybko przyswajamy i trawimy (w 20 min), np. ciepłe purée z ziemniaków. Druga to skrobia trawiona powoli (20-100 min), np. z całych ziaren pszenicy. Trzecia to skrobia oporna, nietrawiona, fermentująca w jelicie grubym.
Cud przemiany
Podczas gotowania pod wpływem temperatury i wody cząsteczki skrobii zwykle powoli pęcznieją, rozklejają się i przyswajają. Ale gdy je schłodzimy, stają się nieprzyswajalne (oporne) i mniej kaloryczne. Jeśli więc się odchudzamy, należy je gotować krótko i jeść schłodzone.
Jakie ma działanie?
Skrobia oporna nie tylko ułatwia odchudzanie, ale może mieć również korzystny wpływ na cały organizm.
Zapobiega cukrzycy
Podczas trawienia zwykła skrobia zmienia się w cukier, zwiększając ilość insuliny. Jej wysoki poziom powoduje tzw. oporność na insulinę i wywołuje cukrzycę. Inaczej jest ze skrobią oporną. Nie jest trawiona, więc cukier i insulina nie rosną. Skrobia ta może zmniejszyć skok insuliny po posiłku nawet o 55 proc.
Obniża cholesterol
Mąka ze skrobią oporną (np. z twardej pszenicy durum, semoliny) obniża cholesterol minimum o 7 proc. Podczas jej fermentacji powstają cenne kwasy tłuszczowe, które zmniejszają poziom szkodliwych trojglicerydów.
Wspomaga jelita
Wprawdzie jej nie trawimy, ale pożyteczne bakterie jelitowe mogą jej używać, aby się rozwijać i rozmnażać. Zapobiega to rakowi jelita grubego. Poza tym wydzielający się wtedy metan, wodór i kwasy tłuszczowe obniżają pH jelit (kwasowość). W środowisku tym zwiększa się ilość dobrych bakterii, a zmniejsza poziom złych. Taka mikroflora w jelicie poprawia więc odporność.
