Rabarbar: Jakie są jego właściwości zdrowotne?

Kompot był kiedyś stałym składnikiem obiadu, nie tylko niedzielnego. Ciasto z rabarbarem też miało duże wzięcie w wiosennym menu. Posypane kruszonką smakowało jak najbardziej wyszukana delicja.

Przesyceni wysokoprzetworzoną żywnością, coraz chętniej wracamy do naturalnych, bazowych produktów. Jednym z tych, na które warto zwrócić uwagę, jest rabarbar.

Skojarzenie z kompotem i ciastem może utrwalać przekonanie, że rabarbar jest owocem. Roślina jest dość często mylnie klasyfikowana. Tymczasem rabarbar jest byliną, czyli warzywem. Ciekawostką jest, że w Stanach Zjednoczonych rabarbar jest uznawany za owoc.

Znany również jako rzewień, rabarbar obejmuje ponad 60 gatunków. Wśród najpopularniejszych w Polsce wymienić trzeba: ogrodowy, kędzierzawy i lekarski. Pojawia się w drugiej połowie wiosny i jest dostępny do połowy lata. Częścią jadalną rośliny są jej ogonki liściowe - czerwone, różowe lub zielone. Kwaśne i cierpkie w smaku.

Jadalna część rabarbaru jest prawdziwą skarbnicą witamin o silnym potencjale przeciwutleniającym. Ma ich aż cztery. Wśród nich: - stojąca na straży odporności, witamina C, - ważna dla dobrej kondycji skóry i oczu, witamina A, - strażniczka młodości, witamina E, - kojarzona głównie z krzepliwością krwi, witamina K.

Poza potężną czwórką, w ogonkach liściowych rabarbaru są znaczne ilości witamin z grupy B, których podaż jest niezbędna dla dobrej pracy systemu nerwowego.

Rabarbar jest też źródłem ważnych dla zdrowia minerałów, w tym kluczowego dla odporności cynku, ważnego dla krwi żelaza, niezbędnych dla serca magnezu i potasu i dbającego o kondycję kości wapnia.

Starożytna medycyna chińska wykorzystywała rabarbar jako środek przeczyszczający i przeciwzapalny. Roślina ma też potencjał grzybobójczy.

Zobacz również: Proste ciasto z rabarbarem i kruszonką

Warzywo obfituje w błonnik - substancję balastową, która jest kluczem do sprawnego metabolizmu i lepszej pracy jelit.

Błonnik w diecie to nie tylko sprawniejsze usuwanie z organizmu toksyn, złogów i zbędnych produktów przemiany materii, ale też lepszy metabolizm cukrów (niższe ryzyko cukrzycy) i sposób na wyrównanie poziomu cholesterolu we krwi (profilaktyka miażdżycy). Rabarbar jest niskokaloryczny i ma niski indeks glikemiczny, dlatego powinny z niego korzystać osoby z insulinoopornością i cukrzycą, a także wszyscy genetycznie obciążeni ich rozwojem.

Z uwagi na niewielką ilość kalorii i wysoką wartość odżywczą, rabarbar powinien znaleźć miejsce  w diecie osób, które podjęły wyzwanie redukcji masy ciała.

Niewielu osobom rabarbar smakuje na surowo, stąd tak duża popularność kompotów i ciast z jego dodatkiem.

Smakowo zyskuje, ale co z wartościami odżywczymi? Jak zawsze, wysoka temperatura unicestwi część witamin, z naciskiem na najbardziej ulotną witaminę C, ale jest też korzyść.

Okazuje się, że w trakcie obróbki termicznej rabarbaru uwalniają się rapontygeniny - polifenole o potencjale przeciwutleniającym. Zyskujemy więc kolejnego sojusznika do walki z panoszącymi się wolnymi rodnikami.

Rapontygeniny działają przeciwzapalnie, przeciwalergicznie i antynowotworowo.

Zmniejszając tempo podziału komórek nowotworowych, spowalniają rozwój choroby. Mają korzystny wpływ na układ krążenia i produkcję estrogenów - żeńskich komórek płciowych. Rabarbar jest wręcz zalecany dla kobiet w okresie menopauzalnym.

Roślina zawiera duże ilości kwasu szczawiowego, który jest substancją antyodżywczą i może sprzyjać odkładaniu się złogów w nerkach.

Masz skłonność do kamieni nerkowych? Ogranicz spożycie rabarbaru, a jeśli to konieczne - wyeliminuj go z diety.

Przeciwwskazaniem do spożycia rabarbaru jest też niski poziom testosteronu u mężczyzn.

***

Zobacz również:

Rabarbar: bardziej szkodzi czy pomaga?

Rabarbar: właściwości i zastosowanie

Rabarbar: komu pomaga, a komu szkodzi?