Właściwości lecznicze szałwii lekarskiej
Szałwia lekarska pochodzi z Europy Południowej, dorasta do 70 cm wysokości, ma fioletowe kwiaty, występujące w okółkach i połyskujące srebrzyście liście. Najodpowiedniejszym stanowiskiem dla szałwii jest miejsce osłonięte i słoneczne. Ponieważ jest wrażliwa na mróz wymaga okrywania na zimę, najlepiej świerkowymi gałęziami.
Innym gatunkiem jest szałwia łąkowa, którą można znaleźć na pastwiskach, skarpach i łąkach. Z kwiatów szałwii łąkowej, które wydzielają aromatyczną woń można przygotować ocet szałwiowy, stosowany do nacierania. Natomiast kwiatów szałwii łąkowej najczęściej używa się do płukania gardła. Liście zbiera się przed kwitnieniem w maju i czerwcu, najlepiej w porze obiadowej w suchy i słoneczny dzień, ponieważ wtedy roślina zawiera najwięcej olejku eterycznego. Zebrany surowiec suszy się w cieniu. Herbatka z szałwii lekarskiej zalecana jest do stosowania zewnętrznego przy zapaleniu migdałków, w chorobach gardła, w ropiejących zębach i w zapaleniu jamy ustnej, a napar z szałwii lekarskiej pomaga w gojeniu się dziąseł po wyrywaniu zębów.
Herbatka z szałwii lekarskiej korzystnie wpływa na chorą wątrobę, usuwa wzdęcia i wszystkie dolegliwości związane z uszkodzeniem wątroby. Oczyszcza krew, pobudza łaknienie, likwiduje zaburzenia jelitowe i biegunki.
Szałwię dodaje się także do tłustych potraw (pieczeń wołowa, wieprzowa, pieczona gęsina). Ze względów zdrowotnych szałwię można dodać do sera i sosów ziołowych.
1 łyżeczkę ziół zalej 1/4 l wrzącej wody i pozostaw na 5 minut.
Jak przygotować ocet szałwiowy:
Przygotowaną butelkę napełnij luźno, aż po szyjkę kwiatami szałwii łąkowej. Zalej następnie octem naturalnym tak, aby kwiaty były przykryte. Butelkę postaw w miejscu nasłonecznionym na 14 dni.
