Ale gafa!

Do końca nie wiadomo, czy coś, co robimy, nie znajduje się na liście gestów zakazanych.

Gdybyśmy na serio wzięli sobie do serca wszystkie zasady savoir-vivre'u, to szybko spłonęlibyśmy ze wstydu. Dlatego specjaliści od dobrych manier zachęcają, aby podchodzić do wszystkiego z dystansem. Bo nawet z szarmanckim podstawianiem krzesła i otwieraniem drzwi nie powinno się przesadzać.

Pomadka dobrana na miarę

- Codzienna kindersztuba sprzyja dobremu klimatowi, ułatwia nawiązywanie kontaktów i pomaga w osiąganiu porozumienia, ale nie jest wyznacznikiem dobrego wychowania. Ktoś przesadnie dbający o bon ton wcale nie musi być miły, przyjacielski i szczery - twierdzi Martyna, studentka psychologii.

- Ale z drugiej strony, gdyby nie dobre maniery, ludzie pokazywaliby sobie nawzajem gołe pupy i taranowali Bogu ducha winne staruszki przechodzące przez pasy... Do czegoś to dobre zachowanie jest jednak potrzebne. Zasady savoir-vivre'u dotyczą nie tylko kolejności przechodzenia przez pasy, ale także nakrywania do stołu, podawania jedzenia, właściwego ubioru czy nawet tak z pozoru nieistotnych drobiazgów jak prawidłowy dobór... pomadki.

Naga pierś na widoku

- W Londynie, gdzie przez kilka lat mieszkałam, kobiety potrafiły nagle stanąć pośrodku tłumu, rozpiąć bluzkę i przystawić malucha do piersi. Nikogo to nie dziwiło, nikt się nawet nie obejrzał - opowiada Kasia, graficzka. - Kiedy przyjechałam do Polski, okazało się, że karmienie w miejscu publicznym jest niestosowne. Najlepiej, żeby kobiety schowały się z tą swoją nabrzmiałą piersią i głodnym maluchem w pokoju dla matki z dzieckiem zlokalizowanym tuż przy wc.

To, czy dane zachowanie zostanie uznane za stosowne, czy też nie, zależy od obyczajowości danego kraju. - Wstydzimy się karmiących matek, ale nie widzimy nic nieeleganckiego w obściskiwaniu się w miejscach publicznych. Brytyjczycy z kolei potrafią rozmawiać przez telefon w kinie, co u nas stało się już niedopuszczalne - dodaje Kasia. Co kraj to obyczaj.

Bon ton w poważaniu

Sytuacje, które jeszcze kilka lat temu byłyby nie do przyjęcia, dzisiaj są na porządku dziennym. Nikogo nie dziwi już, że mężczyźni chodzą do kosmetyczki, a kobiety zamiast garsonki zakładają dżinsy i marynarki. Pewne rzeczy pozostały jednak niezmienne. Ci, którzy chcą uchodzić za oswojonych z bon tonem, nie upijają się na proszonych kolacjach, przyjęciach i imprezach. Jeśli maja ochotę wypić o jeden kieliszek za dużo, to tylko i wyłącznie w domowym zaciszu!

Nie ma nic gorszego niż pijana dama z rozmazanym makijażem czy podchmielony amant z rozpiętym rozporkiem. - Definitywnie nie wolno też całować szefa/szefowej, nawet gdyby był wyjątkowo czarujący i raz na tydzień pożyczał nam świetny kryminał - dodaje Martyna.

Z drugiej strony, nawet specjaliści od kreowania wizerunku przyznają, że to w zasadzie dosyć śmieszne, że dzisiaj mówimy o etykiecie, zastanawiając się, czy można nosić skarpetki do sandałków.

- Jeszcze 15 lat temu nie do pomyślenia było, by urzędnik czy pracownik biura założył na spotkanie z klientem buty z odkryta pięta, a dyrektor działu prawnego miał mniej niż 65 lat - mówi Agata Maroń, organizatorka szkoleń z zakresu etykiety z Business Image Consulting w Warszawie. - Dzisiaj nikogo to już nie dziwi, chociaż w niektórych korporacjach nadal obowiązują pewne zasady, np. dotyczące stroju. Nieformalny, luźniejszy ubiór dozwolony jest tylko w piątki. Tylko czy to jeszcze w ogóle jest savoir-vivre?

Joanna Krupa

W dobry tonie...
• punktualność
• "dziękuję", gdy mężczyzna otworzy nam drzwi
• zaproszenie na przyjęcie/spotkanie z kilkudniowym wyprzedzeniem
• podarunek dla gospodarzy
• dobre stosunki towarzyskie ze swoim/swoja eks
• karmienie piersią w miejscu publicznym
• sprzątanie odchodów po naszym czworonogu.
..i w złym
• czytanie wiadomości przeznaczonych dla kogoś innego
• dyskusje o intymnych szczegółach swojego życia w grupie znajomych
• krzyki, przekleństwa w miejscu publicznym
• spóźnianie się do pracy
• obcałowywanie szefa/kolegów z pracy
• przychodzenie za wcześnie na proszony obiad, kolację
• kłótnie w restauracji o wysokość rachunku po zjedzeniu czy wypiciu zamówionych potraw
• grupowe e-maile do wszystkich pracowników firmy z zapytaniem: czy ktoś nie znalazł różowej pomadki?