Dzieci a rozwód
Rozstanie rodziców to dla dzieci bardzo trudne doświadczenie, przez którą trzeba je umiejętnie przeprowadzić, tak, aby nie czuły się porzucone i nadal miały pewność, że są kochane.
Najbardziej dramatycznie rozwód rodziców przeżywają dzieci w okresie dojrzewania, ale już kilkuletnie maluchy zdają sobie sprawę, że w domu dzieje się coś niedobrego. Często są przecież świadkami kłótni, krzyków, cichych dni. Niektóre próbują włączać się w rozgrywki między rodzicami i usiłują ich godzić. Inne czują się zagubione, zdezorientowane, skłonne siebie obwiniać za to, co się stało między rodzicami. Niemal wszystkie tracą poczucie bezpieczeństwa.
Jak im o tym powiedzieć
Jeśli decyzja o rozwodzie jest już nieodwracalna, trzeba o tym poinformować dzieci. Ich reakcje na taką wiadomość bywają różne - od złości poprzez płacz do obojętności i zamknięcia się w sobie. Tak stresowa sytuacja może mieć też objawy fizjologiczne w postaci bóli brzucha i głowy, problemów ze snem, jąkania, nerwicy, itd. Bywa, że rozwód rodziców jest przyczyną cofania się dzieci w rozwoju.
Przekazując dzieciom informację o rozstaniu, rodzice muszą je przede wszystkim zapewnić, że to w żaden sposób nie wpłynie na ich relacje z nimi, że nadal będę miały na kogo liczyć. Nie wolno w dzieciach wzbudzać niepotrzebnej nadziei, że wszystko może się jeszcze zmienić. Absolutnie należy powstrzymać się w ich towarzystwie przed wzajemnym obwinianiem się. Dzieci nie powinny słyszeć, że rodzice źle mówią o sobie. Dobrze, aby rozstanie odbyło się w miarę przyjaznej atmosferze, choć i to nie jest żadną gwarancją, że dzieci nie będę czuły do rodziców żalu. To, ile informacji i w jaki sposób przekażemy dziecku, zależy oczywiście od jego wieku. Tym mniejszym będzie trzeba z pewnością kilka razy powtórzyć, co się dzieje, zapewniając je równocześnie o tym, że wciąż są kochane przez oboje rodziców.
Jak im pomóc
Przede wszystkim trzeba im okazać jak najwięcej uczucia, akceptacji. Jeśli dziecko przyczynę rozwodu rodziców upatruje w swoim zachowaniu, trzeba wyprowadzić je z błędu. Bardzo istotne jest zachowanie dotychczasowego rytmu życia. Podział obowiązków związanych z zajęciami dzieci nie powinien się zmienić. Niech mama i tata nadal dzielą się nimi tak, jak do tej pory. Dziecko musi wiedzieć, że rodzice zawsze znajdą dla niego czas. Niedopuszczalne są awantury o to, kto w danym dniu zajmie się dzieckiem. Sama wiadomość o rozwodzie jest już wystarczającą rewolucją w życiu dziecka, aby ją jeszcze pogłębiać zupełnym wywracaniem do góry nogami planu dnia. Im bardziej dni po rozwodzie będą przypominały te przed rozstaniem rodziców, tym większa jest szansa, że dziecko poradzi sobie z tak trudnym doświadczeniem, zarówno teraz, jak i potem w dorosłym życiu.
