Dzień przed końcem świata
"Otwieram drzwi na mroczną, opustoszałą sień i staję na progu między ostatnią stacją ojca, zanim odszedł z tego domu, a jego pracownią, w której od rana czekały na niego maszyna do szycia "Singer", marynarka do skończenia, może komuś potrzebna na niedzielę, i kalendarz z ostatnią datą. Stoję w przejściu i nie wiem, gdzie znaleźć miejsce dla siebie, bo uciec nie mogę..."
Nowa powieść autora "Lidy" to kameralna historia, opowiadająca o śmierci ojca. Jest to "rozpisanie" kolejnego wątku autobiograficznego w twórczości Jurewicza - całe jego pisarstwo jest ewokacją własnej przeszłości, zapisem traumy przesiedlenia z Białorusi do Polski, wspomnieniem dzieciństwa, szukaniem tożsamości w nowym świecie poniemieckich pruskich wiosek.
Jurewicz wysnuwa jeden tylko wątek ze znanej już historii - 3 dni od momentu otrzymania informacji o śmierci ojca, przyjazd do matki, rozpamiętywanie przeszłości, przygotowanie i uczestniczenie w obrzędzie pogrzebu.
Krótka, prosta historia, przypominająca nieco "surowe" opowieści skandynawskie. Książka przejmująca specyficznym realizmem utrwalonych klimatów czasów, które bezpowrotnie odeszły.
Aleksander Jurewicz (ur. 1952 w Lidzie na Białorusi) - poeta, prozaik i eseista. W ramach akcji repatriacyjnej przyjechał w roku 1957 z rodzicami do Polski i osiadł w Gdańsku. Studiował polonistykę w Gdańsku i scenariopisarstwo w Studium Scenariuszowym Łódzkiej Szkoły Filmowej.
Po publikacjach książek poetyckich mocno uwypuklających akcenty autobiograficzne zaczął publikować prozę. Za książkę Lida (1990) otrzymał Nagrodę Czesława Miłosza. Opublikował też m.in.: Dopóki jeszcze i inne wiersze (1991), Pan Bóg nie słyszy głuchych (1995), Życie i liryka (1998), Prawdziwa ballada o miłości (2002), Popiół i wiatr (2005 - nominacja do Nagrody NIKE 2006).
Premiera książki 31 stycznia.
Aleksander Jurewicz
