Filipinki: Bohaterki czy ofiary systemu?

Za morzem

Belgijsko-francuski film dokumentalny "Za morzem" pokazuje zjawisko, które pojawiło się na Filipinach już w latach 90-tych.

Młode kobiety jadą do pracy, zostawiając najbliższych, by przez wiele lat pracować fizycznie, jako sprzątaczki, czy opiekunki do dzieci i osób niepełnosprawnych w Arabii Saudyjskiej, Dubaju, Singapurze, Hong Kongu, czy Omanie.

W kraju działa wiele agencji, które je szkolą i pomagają w znalezieniu pracy za granicą. System ten jest powszechnie akceptowany, choć w rzeczywistości przynosi więcej złego, niż dobrego, gdyż propaguje współczesne niewolnictwo. 

Dlaczego wyjeżdżają do pracy za granicą? 

Są młode i pracowite, a część z nich ma wykształcenie i zawód, ale nie mogą znaleźć dobrze płatnej  pracy w swoim kraju. Przeciętna filipińska rodzina ledwo wiąże koniec z końcem, stąd wysłanie jednego z członków za granicę jest chwilowym rozwiązaniem problemu.

Jak mówi jedna z bohaterek filmu, teraz zamierza 10 lat pracować i pomagać rodzicom, a przez następne 10 lat będzie zbierać pieniądze na realizację swoich marzeń. Chciałaby studiować zarządzanie i otworzyć własną restaurację. Inna marzy o tym, by zostać architektem lub choćby dekoratorem wnętrz.

Większość daje pieniądze rodzinom na życie lub edukację dzieci. Przeciętnie zarabiają 300, a w Hong Kongu nawet do 500 dolarów miesięcznie.   

Jak przetrwać i nie dać się wykorzystywać pracodawcy? 

Agencje pośredniczące w znalezieniu rodziny  przed wysłaniem kandydatki do pracy długo szkolą ją, by sprawdziła się w nowej roli. Kobiety są uczone, jak sprzątać, zajmować się dziećmi, czy pielęgnować chorych. Są instruowane, jak wychodzić z sytuacji konfliktowych, bo nikt nie ukrywa, że pracodawcy bywają trudni i zbyt wymagający.

Niektórzy z nich uważają, że jak komuś płacą, to jest on ich prywatnym niewolnikiem do nieustannej pracy i kozłem ofiarnym, na którym można odreagować niepowodzenia i zły nastój. Pracownice agencji uczą dziewczyny jednej zasady - kiedy szorujesz sedes, na jego dnie zobaczysz symbol dolara.  

Jedna z kandydatek opowiada, że kiedy pracowała w Arabii Saudyjskiej, nie miała nawet własnego pokoju i spała w kuchni. W zasadzie nie był jej potrzebny, gdyż wstawała do pracy o 5 rano, a kładła się spać nawet o 2 w nocy. Wspomina, że zdarzało się, że siedmioro członków rodziny wydawało jej polecenie w tym samym czasie wymagając, żeby spełniła je natychmiast.   

Sytuacja, kiedy pracodawca nieustannie znajduje jakieś zajęcie tak, żeby pracownica nie ma czasu nawet spokojnie zjeść, czy odpocząć w ciągu dnia, jest normą. Zdarza się, że męscy członkowie rodziny molestują kobietę lub nawet gwałcą, jakby mieli to zapewnione w pakiecie ze sprzątaniem domu. Agencja uczy dziewczyny, jak reagować w takich okolicznościach i nie dać się zastraszyć.

Skoro pracują legalnie, mają prawo o takim zdarzeniu powiadomić policję lub ambasadę, czy choćby zbyt natarczywemu mężczyźnie psiknąć perfumami w oczy i uciec. Jedna z kobiet opowiada historię pewnej dziewczyny, którą pracodawca bił tak mocno, że zmarła. Jej zwłoki przez rok ukrywał w zamrażarce.

***Zobacz także***

To jest ostrzeżenie dla innych młodych kobiet, że chlebodawcy nie można pozwolić na wszystko, bo w kraju czeka rodzina i dzieci, którzy bardzo liczą na finansowe wsparcie. Kobiety płacą wysoką cenę za swoje poświęcenie. Latami nie widzą rodziców, a ich własne dzieci są wychowywane przez babcie i ciotki. Zdarza się, że mama wyjechała do pracy, kiedy dziecko było na tyle małe, że po przyjeździe nie tylko nie ma z nią żadnej więzi, ale w ogóle jej nie poznaje. 

OFW, czyli zamorski pracownik z Filipin  

Prezydent Rodrigo Duterte oficjalnie nazywa kobiety pracujące za granicą narodowymi bohaterkami, które wzmacniają gospodarkę kraju. Rocznie pracownicy zamorscy przywożą i wydają na Filipinach pokaźną kwotę 25 mld dolarów.  Jak pokazuje badanie przeprowadzone przez Światowe Forum Ekonomiczne w 2019 roku, aż 59.2 proc. Filipińczyków w wieku od 15. do 35. roku życia chciałoby wyjechać do pracy za granicą. W roku 2018 ponad 2.3 mln pracowało poza granicami kraju, głównie w Arabii Saudyjskiej - 24.3 proc., Emiratach Arabskich - 15.7 proc. i Hong Kongu - 6.3 proc.

***

#POMAGAMINTERIA

Zróbmy małym pacjentom prezent na Dzień Dziecka

W Uniwersyteckim Szpitalu Dziecięcym w Krakowie, na II piętrze, w budynku najbardziej oddalonym od wejścia, znajduje się mały oddział - Oddział Przeszczepiania Komórek Krwiotwórczych z sześcioma izolatkami. To tutaj trafia część dzieci chorych na nowotwory, żeby skorzystać z - czasami ostatniej - szansy powrotu do zdrowia i życia. Stowarzyszenie Koliber prowadzi zbiórkę, by z okazji Dnia Dziecka podarować małym pacjentom - nie zabawki, bo ich tam nie mogą mieć - ale m.in. nowe materace i pościel. Sprawdź szczegóły >>>

WESPRZYJ ZBIÓRKĘ >>>

***Zobacz także***