Granatowa krew

Akcja kryminału Wiktora Hagena toczy się w Warszawie 2009 roku, lecz jej źródła tkwią w latach 70. Pełno tu szczegółów topograficznych, realiów ze świata polityki i medialnych elit oraz przebrzmiałych gwiazd. Autor osadził w przestrzeni miejskiej silnie zindywidualizowane i interesujące postacie, które wiążą oparte na przeciwieństwach relacje, czy to małżeńskie, czy zawodowe.

Patrzył na stygnące ciało. Z zamyślenia wyrwało go skrzypienie otwieranych drzwi.

- I co wydedukowałeś, Sherlocku? - pokpiwał jego partner Mario, zapalając kolejnego papierosa i przenosząc z gracją nad trupem swoje 190 centymetrów i prawie 120 kilo. Upuścił na trupa zapalniczkę, schylił się i zręcznie wyłuskał ją z zakamarków zakrwawionej koszuli, potem wytarł zapalniczkę o spodnie zabitego, mniej zakrwawione niż koszula, i schował ją do kieszeni. Delikatnie klepnął trupa w policzek.

- No, bez urazy. Ty już się nigdzie nie wybierasz.

Nemhauser tylko wzruszył ramionami. Już dawno przestał reagować na docinki kolegów. Pogodził się z tym, że mimo lat pracy wciąż jest nowy i wciąż nie pasuje do świata psów. Absolwent historii wśród prawdziwych twardzieli.

Fabuła zbudowana jest wokół wątku kryminalnego, ale książka Hagena to również opowieść o współczesnej Polsce, o Warszawie, społeczeństwie formowanym tyleż przez tabloidy co demony przeszłości (np. antysemityzmu), a także o postrzeganiu historii w jej wymiarze indywidualnym i społecznym. Wyraźnie widać, że ambicje autora są większe niż przedstawienie opowieści o zbrodni i zamieszanych w nią elitach. Dwoma bardzo istotnymi tematami są: miasto i historia. Ta ostatnia to zarówno historia odnosząca się do faktów, do rzeczywistości PRL-u, jak i wspomnienie osobistej przeszłości. - Ewa Kretkowska

Wiktor Hagen urodził się na początku lat siedemdziesiątych w Polsce, jego matka była Polką, ojciec Francuzem. Pierwsze lata życia spędził w krajach arabskich, gdzie jego ojciec wykładał historię na uniwersytecie w Kairze, oraz w Aleppo, gdzie prowadził badania nad historią miasta. Mieszkał na zmianę we Francji i w Polsce.

Studiował antropologię kultury na uniwersytecie w Aix-en-Provence. Po ukończeniu studiów pomagał przyjacielowi prowadzić restaurację w Paryżu. Spędził kilka miesięcy w Indiach, kręcąc filmy dokumentalne i robiąc zdjęcia dla polskich i zagranicznych pism ilustrowanych. Jest pasjonatem gotowania w różnych stylach oraz fotografii. Z przekonania alterglobalista, zapalony podróżnik i zwolennik domowego ciepła nieustannie, stara się pogodzić te sprzeczności. Interesuje się psychologią, historią jedzenia, historią zbrodni, lubi również literaturę dziecięcą. Na stałe mieszka w Polsce.
Wygraj książkę!