W latach 90. trafiały na śmietnik. Teraz płacą za nie krocie

Dla niektórych kupowanie mebli z epoki PRL-u  może być dziś sposobem na zatrzymanie czasu i przypomnienie sobie wydarzeń z przeszłości. Odrestaurowane Jamniki i Patyczaki mogą wprowadzić do naszych mieszkań element nostalgii i pomóc w tym, by znów poczuć się młodziej. Jednak większość osób, które rzeczywiście pamiętają często siermiężną realność Polski Ludowej, wcale nie chce wracać myślami do tego okresu. Tutaj na scenę kolekcjonerów mebli z "czasów słusznie minionych" wkraczają młodzi, urodzeni już w III RP.

Dwudziesto- i trzydziestolatkowie, zwłaszcza z dużych miast, lubią sięgać w przeszłość i ratować z "piekła obciachu" kolejne dawno zapomniane estetyki i technologie. Tak było z winylami, kasetami wideo, kreacjami z lumpeksów, ortalionowymi dresami i zegarkami Casio z kalkulatorem. Od jakiegoś czasu trwa powrót hajpu na meble, gadżety i wyposażenie polskich domów z lat 1970-1989. Następne w modowej kolejce są złote zęby.

Warto więc z pewnością przeprowadzić inwentaryzację swojego strychu pod kątem meblowych perełek, za które kolekcjonerzy będą chętni zapłacić czasem całkiem pokaźne sumy.

Zobacz: Tak mieszkali Polacy w PRL-u. Stare zdjęcia są jak wehikuł czasu

Największą popularnością na internetowych aukcjach cieszą się:

Oczywiście najlepiej, jeśli są dobrze zachowane, niezniszczone i pozbawione nieestetycznych śladów użytkowania. Jeśli posiadamy ciekawych egzemplarzy — nie tylko mebli, ale i innych starych sprzętów — i zdecydujemy się je sprzedać, to we wstępnej wycenie z pewnością pomoże nam wizyta na portalach sprzedażowych i porównanie naszej przyszłej oferty z już wystawionymi. W miarę możliwości najlepiej nie przeglądać ogłoszeń aktualnych, ale te już zakończone. Dowiemy się wtedy, nie tego ile ktoś chciałby otrzymać za mebel, ale za ile realnie możemy go sprzedać.

Z pewnością nie będzie przesady w określeniu fotela typu 366 projektu Józefa Chierowskiego mianem ikony PRL-u. Był on produkowany nieprzerwanie od lat 60. do 80. i zyskał wielką sympatię dzięki swojej poręczności, wygodzie i pięknemu wzornictwu. Jeśli trafimy na taki fotel w naszych zbiorach, możemy spodziewać się, że sprzedamy go nawet za dwa tysiące złotych. O ile oczywiście posiadamy egzemplarz w idealnym stanie. 

Sprawdź: Żyłeś w PRL-u? Zdobędziesz co najmniej 10 punktów

Podobny do niego jest również fotel Zajączek — dlatego też często błędnie brany za słynną 366-tkę. Można go rozpoznać dzięki trójkątnej ramie, jaką tworzą jego nóżki pod podłokietnikiem. Oryginalne Zajączki, zależnie od stanu możemy sprzedać za około 500-1000 złotych. W internecie znajdą się jednak także oferty sięgające 3 tysięcy. Pod koniec lat 60. na rynek trafił również Lisek. Produkowany był między innymi w Bystrzyckiej Fabryce Mebli i w Świebodzicach. Przydomek zawdzięcza nazwisku swojego projektanta — Henrykowi Lisowi. Odnowione Liski oferowane są w cenach kilkuset złotych.

Rzadko spotykane, a przez to dość drogie są również fotele projektów Teresy Kruszewskiej i Lesława Kiernickiego — dwie odmiany tak zwanych Muszelek lub UFO. Ten ostatni został jakiś czas temu wylicytowany za ponad 1000 złotych na jednym z portali. Aktualne oferty sprzedaży to jednak ponad dwa tysiące.

Warto z pewnością zwrócić też uwagę na stare krzesła. Renomą i wzięciem cieszą się popularne niegdyś Patyczaki i Grzybki. Nie odchodząc od zwierzęcego nazewnictwa, nie można zapomnieć o kultowym zestawie Jamników. Sympatyczne, niskie stoliki i podłużne komody na wysokich nóżkach, doskonale sprawdzają się niewielkich mieszkaniach. Różne odmiany stolików Jamników kosztują od kilkudziesięciu złotych do kilkuset. Podobnie sprawa ma się z komodami. Co do klasycznych PRL-owskich krzeseł wiele zależy od stanu ich zachowania, te uratowane z piwnicy i po przejściach sprzedawane są często za 20-50 złotych. Odnowione — nawet dziesięć razy drożej. 

Jeśli więc wybieramy się na babciny bądź własny strych, trzeba mieć oczy szeroko otwarte, by nie przegapić mogących tam się kryć skarbów. Z pewnością wiele z nich można sprzedać i dać im drugie życie — a być może inne zatrzymać dla siebie i znów z nich korzystać?

Polecamy również:  Czego uczono w PRL-u? Tych przedmiotów już nie ma