Ten ogrodowy szkodnik to żywa gotówka. Wędkarze płacą za niego nawet kilka zł za sztukę

Turkuć podjadek (Gryllotalpa gryllotalpa) to jeden z największych owadów glebowych występujących w Polsce. Dorosły osobnik mierzy nawet do siedmiu centymetrów, ma błyszczące, brunatnoczarne ciało oraz masywne, przekształcone w narzędzia do kopania przednie odnóża. Dzięki nim bez trudu przekopuje ziemię, uszkadzając korzenie roślin i zaburzając strukturę gleby. Choć może boleśnie ugryźć, nie stanowi zagrożenia dla człowieka. W polskim systemie prawnym nie jest objęty ochroną i figuruje na liście szkodników, mimo że w niektórych krajach Europy uznaje się go za gatunek zagrożony.

W ogrodzie turkuć zdradza swoją obecność poprzez puste korytarze tuż pod powierzchnią ziemi, powalone siewki oraz charakterystyczne kopczyki, które pojawiają się po deszczu.

Najprostszy sposób, by go złapać, polega na wlaniu do nory wody z dodatkiem kilku kropel płynu do naczyń lub oleju rycynowego. Owad, pozbawiony możliwości oddychania, wychodzi wtedy na powierzchnię. Inną metodą są zakopane na równi z gruntem słoiki lub doniczki z niewielką ilością kompostu. Do wyciągania owadów najlepiej założyć grube rękawice, ponieważ turkuć potrafi uszkodzić skórę szczękami. Po złapaniu należy umieścić go w pojemniku z wilgotną glebą, torfem lub włókniną.

Dla wielu ogrodników zaskoczeniem może być fakt, że turkuć jest cenioną przynętą wędkarską. Na portalach ogłoszeniowych ceny za dorosłe, żywe osobniki zaczynają się od 5 zł, ale często sięgają nawet 10 zł. Niektóre sklepy wędkarskie również oferują sprzedaż turkuci, zazwyczaj po wcześniejszym zamówieniu, doliczając opłatę za transport. Dlatego, zamiast stosować środki owadobójcze, warto rozważyć bardziej praktyczne podejście: ograniczyć liczebność szkodników i jednocześnie odzyskać część wydatków na ogród.

W środowisku wędkarskim turkuć podjadek uchodzi za jedną z najbardziej cenionych przynęt naturalnych do połowu ryb dennych. Szczególne zainteresowanie wzbudza wśród łowiących sumy, karpie i liny. Sumy reagują na jego intensywny zapach oraz wyraźne ruchy, które owad wykonuje nawet po kilku minutach od zarzucenia zestawu. Dla karpia i lina turkuć stanowi łatwo dostępne, ruchome źródło białka, zwłaszcza w ciepłych miesiącach, gdy larwy i robaki stają się trudniej dostępne. Jego naturalne pochodzenie i wytrzymałość w wodzie czynią go wyjątkowo skutecznym wabikiem.

Turkucia zakłada się na haczyk w sposób zbliżony do tradycyjnych przynęt naturalnych. Wędkarze starają się przyczepić go tak, aby zachował ruchliwość i nie zsunął się w trakcie rzutu. Warto pamiętać, że turkuć ma silne szczęki, dlatego stosuje się grubszy przypon i unika zbyt cienkiej żyłki. Całość zestawu powinna być dobrana tak, by wytrzymać gwałtowne branie dużej ryby i zapewnić stabilność podczas prezentacji przynęty na dnie.

Największe szanse na udany połów z użyciem turkucia występują latem, zwłaszcza w lipcu i sierpniu, gdy ryby intensywniej żerują i są bardziej aktywne w nocy. Szczególnie dobrze sprawdza się w spokojnych, głębokich akwenach z miękkim, zamulonym dnem i niewielkim prądem. W takich warunkach owad nie tylko długo pozostaje żywy, ale też skutecznie przyciąga uwagę ryb, wzbijając chmurkę osadów i wydzielając zapach, który działa na drapieżniki.