Wiele z nich weszło do historii bocznymi drzwiami, jako metresy, nałożnice, kochanki. Dziś ich nazwiska mówią więcej niż imiona prawowitych żon. Czasami nawet więcej niż mężczyzn, z którymi dzieliły łoże.
Jaki miały wpływ na rzeczywistość: politykę, twórczość czy życie swoich kochanków? Czy ich udział w życiu znanych mężczyzn ograniczał się wyłącznie do alkowy? Czy były piękne, czy mądre, a może i jedno i drugie? Przedstawiamy spis znanych cudzołożnic.
Nie była oszałamiająco piękna, jednak, jak podają źródła historyczne, wdzięk, wykształcenie i inteligencja oraz znajomość sztuki miłosnej, pozwoliły jej rozkochać i utrzymać u swego boku dwóch najpotężniejszych mężczyzn epoki - Juliusza Cezara i Marka Antoniusza.Jako 17- latka, po śmierci ojca, odziedziczyła wraz z młodszym bratem Ptolemeuszem XIII egipski tron. Zgodnie z tradycją, przejmując władzę, poślubiła 12- letniego brata. Już wówczas była inteligentną i wykształconą kobietą: znała się na medycynie, astronomii, matematyce i literaturze, władała dziewięcioma językami, w tym - jako jedyna w rodzie Ptolemeuszy - egipskim. Posiadała także talent polityczny.
W efekcie knowań dworskich, straciła władzę nad Egiptem. Na tron pomógł jej powrócić Cezar, z którym Kleopatra nawiązała bliską znajomość. Owocem ich dwumiesięcznej podróży po Nilu był syn Cezarion. Na zaproszenie Cezara Kleopatra spędziła dwa lata w Rzymie. Były to ostatnie lata życia Juliusza Cezara. Po jego śmierci Kleopatra wraz z synem powróciła do Egiptu. W Rzymie zaś władzę objął triumwirat Oktawian, Marek Lapidus i Marek Antoniusz. Z tym ostatnim Kleopatra nawiązała romans, by wkrótce stać się jego prawowita małżonką.
Po śmierci Marka Antoniusza popełniła samobójstwo (dała się ukąsić w pierś kobrze królewskiej, którą odtąd nazywano wężem Kleopatry). Kleopatra była ostatnim faraonem Egiptu. Zmarła mając 39 lat.
Właśc. Jeanne Antoinette Poison, Marquise de Pompadour, po mężu Madame Le Normant d`Etiolles metresa króla Francji Ludwika XV.
Piękna, inteligentna i wykształcona (odebrała gruntowne nauki), przez niemal dwadzieścia lat zdołała utrzymać swoją pozycję na dworze królewskim, choć jej romans z Ludwikiem XV trwał zaledwie pięć lat.
Madame de Pompadour i Ludwik XV poznali się podczas balu maskowego. W czasie trwania romansu metresa Ludwika mieszkała na poddaszu królewskiego pałacu. Jednak nawet wówczas, gdy ustąpiła miejsca w królewskim łożu młodszym kochankom, nadal mieszkała blisko władcy.
To jej przypisuje się powiedzenie: "Po nas choćby potop!"
Równie mocno podziwiana, co nienawidzona przez dwór. Madame de Pompadour miała ogromny wpływ na decyzje podejmowane przez króla, jej głos był niejednokrotnie ważniejszy niż zdanie ministra. Przyjaźniła się z poznanymi na królewskim dworze filozofami - Wolterem, Diderotem, Monteskiuszem, popierała tworzoną przez nich Encyklopedię.To ona jest w dużej mierze twórczynią stylu, który do historii przeszedł jako Ludwik XV.
Wielką tragedią w życiu madame de Pompadour była śmierć 13-letniej córki. Sama zmarła w wyniku komplikacji po przebytej chorobie płuc.
Maria z Łączyńskich Walewska na karty historii trafiła poprzez romans z najpotężniejszym władcą swoich czasów - Napoleonem Bonaparte. Marysieńka wywarła ponoć ogromne wrażenie na francuskim władcy od pierwszego spotkania. Napoleon adorował ją z takim zapałem, że nie minął miesiąc od chwili poznania i dziewczyna uległa namowom zarówno cesarza, jak i otoczenia upatrującego korzyści, mogących z takiego układu płynąć.W styczniu 1807 r., zamężna już od kilku lat Marysieńka, zostaje metresą Napoleona. Ich romans trwał kilka lat, a jego owocem był urodzony 4 maja 1810 r. Aleksander Florian Józef, który wprawdzie nie został uznany oficjalnie synem Bonaparte, jednak specjalnym dekretem cesarskim uzyskał tytuł hrabiowski i posiadłości ziemskie.
Mimo kolejnych związków małżeńskich, spotykają się przez wiele lat. Prawdopodobnie ostatni raz kochankowie widzą się podczas "stu dni" przed zesłaniem Napoleona na wyspę św. Heleny.
Czy to za sprawą romansu z piękną Polką cesarz zainteresował się sprawą polską? Zdaniem wielu historyków to właśnie ze względu na nią utworzył w 1807 Księstwo Warszawskie.
