Dziecko w metodzie Montessori
Może, ale nie musi. Chce, bo to, co robi wynika z jego wewnętrznego pragnienia, wewnętrznej motywacji. Rozwija siebie, bo w byciu sobą i w życiu w zgodzie z własną naturą tkwi poczucie szczęścia.
Dziecko, za którego potrzebami rozwojowymi się podąża jest szczęśliwe. Budowania wówczas w sobie konkretne kompetencje w czasie, który jest na to odpowiedni. Bo nikt nie każe dziecku uczyć się alfabetu wtedy, kiedy ono ma inną potrzebę.
Dziecko uczy się alfabetu wtedy, kiedy jest na to gotowe. I nikt też niczego nie opóźnia, bo jeśli chce nauczyć się czegoś, co wydawać by się mogło, że jest za wcześnie, to uczy się tego, bo jest na to odpowiedni czas. Każde dziecko w metodzie Montessori jest traktowane indywidualnie. Jest to ogromna praca, jaką rodzice czy nauczyciele muszą wykonać.
Przekłada się ona na to, że dziecko rozwija się harmonijnie swoim tempem w bezpiecznej i pełnej zaufania atmosferze. Buduje swoją niezależność, podąża za swoją wolą, wzrasta w poczuciu pewności siebie, sprawczości i wolności.
To są także granice, które są tam, gdzie stoi drugi człowiek, bo potrzeby każdej osoby są tak samo ważne. Dziecko uczy się szanować czyjąś pracę, czekać na swoją kolej, rozwiązywać konflikty w atmosferze dobra i szacunku.
Pracuje dla samego siebie, nie dla kary ani nie dla nagrody. To metoda, dzięki której każdy człowiek może być wolny, szczęśliwy i spełniony.
"Wydaje się, jakby natura zabezpieczyła każde dziecko przed wpływem rozumowania dorosłego, aby dać pierwszeństwo wewnętrznemu nauczycielowi, który je ożywia. Dziecko ma szansę stworzenia kompletnie skończonej struktury umysłu, zanim inteligencja dorosłych jest w stanie wpłynąć na niego i wprowadzić jakieś zmiany" - pisała Maria Montessori
Beata Wintoch - jej życiową misją jest promowanie metody Montessori wśród rodziców, dlatego prowadzi blog Rodzina Montessori i warsztaty o takiej samej nazwie. Twórczyni sklepu internetowego Simple Toys z pomocami rozwojowymi i zabawkami wspierającymi naturalny rozwój dzieci.
