Gdy rodzice się rozstają

Ona musiała zrezygnować z wymarzonej pracy, bo mały dużo chorował, on przeciwnie - pracował zbyt dużo. Mówił, że musi zapewnić byt rodzinie, ale ona uważała, że ucieka od przygniatającej rutyny dnia codziennego. Uciekał nie tylko w pracę, ale także świat cyberprzestrzeni.

Ona czuła się zostawiona sama sobie, była sfrustrowana i przemęczona. On nie rozumiał dlaczego unika bliskości fizycznej i  ciągle ma o coś do niego pretensje. Spędzali ze sobą coraz mniej czasu i coraz mniej się rozumieli. Próbowali rozmawiać, ale byle pretekst prowadził do kłótni, a w ich wzajemnej relacji pojawiało się coraz więcej wrogości.

W końcu stało się jasne, że nie da się dłużej tego ciągnąć. Próbowali jeszcze terapii małżeńskiej, ale wyszły tam pewne sprawy, których nie potrafili sobie wybaczyć. Okazało się też, że mieli całkowicie odmienne koncepcje na życie. Próba scalenia ich związku nie przyniosła efektu. Nie było to łatwe, ale zdecydowali o rozwodzie.

Taki lub inny scenariusz może pojawić się w rodzinie i doprowadzić do jej rozpadu. Cierpią na tym wszyscy, także a może przede wszystkim dzieci, które nie mają kontroli nad tym co się dzieje i trudno im zrozumieć, dlaczego rodzice już się nie kochają. Boją się, że ich także przestaną kochać, tracą poczucie bezpieczeństwa.

Co zrobić, aby rozwód jak najmniej im zaszkodził, był dla nich jak najmniej bolesny? Przede wszystkim decyzji o rozwodzie nie podejmuj pochopnie, pod wpływem chwili, silnych emocji związanych z kłótnią.

Daj sobie czas, aby dobrze przemyśleć ten temat, przeanalizuj wszystkie za i przeciw. Porozmawiaj z kimś, zobacz sprawę z dystansu, oczami innych osób. Rozważ inne opcje np. separację.

Nie mów dziecku o rozwodzie, dopóki nie jesteście pewni swojej decyzji. Zanim odbędziecie rozmowę z dzieckiem, najlepiej wspólną, ale nie zawsze jest to możliwe, spróbujcie ustalić między sobą, jak dalej będziecie wypełniać swoją rodzicielską rolę. Z kim dziecko zamieszka, jak i kiedy będzie widywać się z drugim rodzicem.

Takie rozmowy nie należą do łatwych i czasem nie ma szans na zgodne sprawowanie opieki nad dziećmi. Wtedy do ustaleń dochodzi dopiero na drodze sądowej - dotyczy to również kwestii podziału majątku.

Informacja o rozwodzie jest zawsze dla dzieci wstrząsem, nawet jeśli już od dawna rozumiały, że relacje rodziców nie układają się dobrze. Z tego powodu lepiej nie komunikuj im tego w pośpiechu. Znajdź czas, aby usiąść z dzieckiem, bądź przy nim, kiedy odczuwa trudne emocje, pozwól mu płakać albo gniewać się.

Sprawdź, czy dziecko nie czuje się winne, postaraj się aby zrozumiało, że  jego zachowanie nie miało żadnego wpływu na to, że się rozstajecie. Powiadamiając o rozwodzie nie wchodź w szczegóły i tłumaczenia, zamiast tego koniecznie poinformuj dziecko o tym, co się z nim dalej stanie (np. z kim będzie mieszkać).

Zapewnij również o miłości obojga rodziców i o tym, że także po rozwodzie wciąż nimi będą. Lepiej jednak nie obiecywać czegoś, czego nie jesteśmy pewni (np. że kontakt z drugim rodzicem będzie regularny). Aby pomóc dziecku oswoić się z tą trudną sytuacją możesz przypomnieć mu o tym, że także w jakimś innym, znanym mu domu (np. jakiegoś kolegi z klasy) rodzice są po rozwodzie. Chodzi o to, by dziecko nie traktowało tego wydarzenia jako końca świata.  

Jeśli rozwód przebiega spokojnie a rodzice współpracują dziecko jest w mniejszym stopniu narażone na stres i szybciej godzi się z faktami. Co innego, jeśli cały proces ma burzliwy przebieg a rodzice toczą ze sobą walkę, w której kartą przetargową i ofiarą staje się ich własne dziecko.

Warto zrobić wszystko, aby do tego nie dopuścić. Kiedy rodzice będący w trakcie rozwodu nie są w stanie ze sobą współpracować i umawiać np. z kim dziecko ma mieszkać, wtedy lepiej unikać wzajemnych kontaktów, sporów i awantur i zostawić te kwestie do rozstrzygnięcia sądowi.  

Autor: Małgorzata Kamińska, psycholog

***Zobacz materiały o podobnej tematyce***