Dlaczego Mann nie został saksofonistą?

"Moja wielka miłość do muzyki zawsze miała raczej charakter bierny. Historia światowej kultury powinna jednak odnotować pewien incydent, który miał miejsce w pierwszej połowie lat sześćdziesiątych. Otóż zupełnie niespodziewanie zechciałem przejść ze stanu biernego w czynny. Śpiew raczej nie wchodził w grę. (...) Najlepiej wychodziło mi hop sa sa , ale to i tak nie zmieniło mojej krótkiej i nieudanej historii jako wokalisty" - wspomina Wojciech Mann.

Jednak ogromna chęć tworzenia muzyki musiała zostać w jakiś sposób zrealizowana. I tak młody Mann postanowił zostać... saksofonistą. "czułem, że gdybym wystąpił publicznie z saksofonem, nie oparłaby mi się żadna kobieta. Niestety w tamtych latach podaż saksofonistów była bardzo niewielka, a ich cena prohibicyjna". - czytamy w "RockMannie, czyli jak nie zostałem saksofonistą".

Nieudane próby oswojenia gitary i przygoda z... klarnetem nie stały się jednak przyczyną zniechęcenia i porzucenia muzycznych fascynacji.

Wielka miłość do muzyki sprawiła, że Wojciech Mann stał się już wkrótce prezesem na świat założonego wraz z Andrzejem Olechowskim (prezesem na Polskę) Pops Fan Clubu. Tak rozpoczęła się, trwająca do dziś, wielka przygoda Wojciecha Manna z muzyką.

Autor barwnie opisuje zgrzebne realia PRL-u i zderzenie z nimi zachodnich muzyków, których udało się w dużej mierze także działalności Manna, ściągnąć do Polski, kolejne festiwale i programy muzyczne oraz swoje przygody z mediami. To książka, którą czyta się jednym tchem, fanów Manna zresztą nie trzeba specjalnie zachęcać do lektury.Wojciech MannRockMann, czyli jak nie zostałem saksofonistąWydawnictwo Znak