Zupa chrzanowa
Bez tartego w domu chrzanu i zupy chrzanowej trudno wyobrazić sobie Wielkanoc w nadwarciańskich gminach woj. łódzkiego, które słyną z niemal stuletniej tradycji uprawy tej rośliny. Chrzan znad środkowej Warty wpisany został na listę produktów tradycyjnych.
Zagłębie chrzanowe w Łódzkiem obejmuje gminy Kiełczygłów, Siemkowice, Osjaków i Rusiec. Swoją "ostrą specjalność" tereny te zawdzięczają niemieckiemu właścicielowi majątku Beresie Małe, Oskarowi Paszchke, który w 1926 roku sprowadził na te tereny sadzonki chrzanu z Niemiec. Tam też - za zachodnią granicę - trafiały całe chrzanowe zbiory z jego upraw.
Po II wojnie światowej majątek rozparcelowano i chrzan trafił do okolicznych rolników. Obecnie uprawiany jest na około 700 hektarach w gminach nadwarciańskich, w okolicy powstały także jego przetwórnie.
Zupa chrzanowa (nazywana także chrzanową polewką) jest tradycyjnym wielkanocnym daniem tych okolic. Przygotowywano ją na maślance lub serwatce, zaprawiano mąką i śmietaną. Świątecznego charakteru dodawały jej kawałki boczku, kiełbasy i mięsa oraz ćwiartki gotowanych jaj. Lekko ostry smak nadawał tarty korzeń chrzanu.
Zupa chrzanowa przyrządzana przez gospodynie z Oborowa zdobyła wiele nagród kulinarnych i została wpisana na listę produktów tradycyjnych. Uważa się, że danie ma właściwości prozdrowotne - korzeń chrzanu pobudza wydzielanie soków trawiennych i poprawia przemianę materii. Chrzan ma też działanie bakteriobójcze i zawiera dużo witaminy C.
Zdaniem doświadczonych gospodyń podstawową zasadą przy gotowaniu tej zupy jest użycie świeżo startego chrzanu, najlepiej pochodzącego z własnej uprawy. Aby uniknąć pieczenia oczu przy tarciu chrzanu, należy pozostawić korzeń na noc w zimnej wodzie.
