Korzystanie z publicznych toalet, kąpiele w jeziorze czy na basenie, a nawet stres związany z wyjazdami - to wszystko mogło przyczynić się do spadku naszej odporności i rozwinięcia się intymnej infekcji lub stanu zapalnego.
Częstym skutkiem wakacyjnych wojaży są też kłopoty z miesiączką. Nawet jeśli nic nam nie dolega, odwiedźmy ginekologa. To dobra okazja, by rozwiązać istniejące kłopoty ze zdrowiem, ale także profilaktycznie skontrolować piersi i wykonać zaległą cytologię.
Powrót do normalnego rytmu dnia po urlopie może wywołać stres. Sprawia on, że organizm wolniej wydziela hormony płciowe, cykl się wydłuża, a miesiączka opóźnia (zwłaszcza gdy napięcie pojawiło się w I fazie cyklu).
- W gabinecie: Jeśli istnieje prawdopodobieństwo ciąży, lekarz może najpierw zlecić test ciążowy z moczu. W ustaleniu przyczyny braku okresu pomoże badanie ginekologiczne, a także USG dopochwowe (umożliwia wykrycie torbieli jajników, które mogą zaburzać cykl miesiączkowy).
- Leczenie: W unormowaniu cyklu miesięcznego pomogą środki antykoncepcyjne i uzupełniające niedobór hormonów (progesteronu), zawierające ich syntetyczne odpowiedniki.
Ważne! Postaraj się odzyskać równowagę: unikać stresu, wysypiać się, dobrze odżywiać. Nie przeciążaj organizmu, np. odchudzaniem czy nadmiernym wysiłkiem fizycznym.
Jesteś zaniepokojona, bo wyczułaś w pochwie zmianę? Nie musi ona od razu świadczyć o zakażeniu wirusem HPV, ale może być np. zwykłą brodawką lub żylakiem sromu. Nie zwlekaj jednak i koniecznie zgłoś się do ginekologa.
- Test na HPV: Jego wykonanie jest wskazane, ponieważ cytologia nie jest najlepszą metodą wykrywającą obecność wirusa HPV. Z kolei test pozwala ustalić obecność DNA wirusa HPV w tkankach organizmu. Daje on jednoznaczny i wiarygodny wynik, a także określa, czy doszło do zakażenia typem niskiego czy wysokiego ryzyka.
Badania nie można jeszcze wykonać w ramach refundacji przez NFZ, jedynie odpłatnie (test DNA HPV można kupić na www. test-hpv.pl, koszt ok. 280 zł, wymaz do testu pobiera ginekolog w podobny sposób jak cytologię).
Ważne! W gabinecie zwykłą brodawkę lekarz usunie za pomocą krioterapii lub łyżeczkowania. W żylaki wstrzykuje się preparat, który powoduje ich zrastanie się.
Te objawy często sygnalizują infekcję pęcherza lub zapalenie przydatków. Choroba czasem przenosi się z jednej okolicy na drugą. Wymaga kuracji.
- Zapalenie pęcherza. Świadczą o nim także uczucie parcia oraz pieczenie i ból w trakcie oddawania moczu. Lekarz przepisze środki zwalczające chorobotwórcze bakterie (z furaginą, cyprofloksacyną). Jeśli zapalenie pęcherza często ci się przytrafia, dostaniesz skierowanie na posiew moczu.
- Zapalenie przydatków. Bólom brzucha mogą towarzyszyć mdłości, wysoka temperatura, biegunka. Aby postawić diagnozę, zwykle wystarczy badanie ginekologiczne: charakterystyczne jest m.in. to, że każde dotknięcie szyjki macicy sprawia ból. Terapia polega na przyjmowaniu antybiotyków.
Takie dolegliwości świadczą o zaburzonej mikroflorze ochronnej w pochwie i stanie zapalnym. Lekarz już na podstawie badania ginekologicznego potrafi rozpoznać rodzaj infekcji.
- Grzybica: Objawy choroby (a zwłaszcza uporczywy świąd i bolesność narządów płciowych) mają nagły początek. Lekarz może przepisać leki doustne (np. z grupy triazoli), maść z antybiotykiem lub krem dopochwowy w jednorazowej dawce. Objawy powinny ustąpić po 24 godzinach, jednak leki trzeba przyjmować dłużej. Potrzebna jest także terapia dla partnera.
- Infekcje bakteryjne: Typowym objawem są upławy o konsystencji białka kurzego. Leczenie infekcji bakteryjnej wymaga wizyty u lekarza i stosowania przepisanych przez niego leków.
Jak najszybciej zgłoś się do lekarza, jeśli występują:
- serowate upławy (grzybica)
- żółte lub zielone upławy o rybim zapachu, ból podczas stosunku (podejrzenie zakażenia rzęsistkiem)
- ropne upławy, bóle podbrzusza, stawów, wypryski na skórze (mogą świadczyć o rzeżączce)
- owrzodzenie warg sromowych, powiększenie węzłów chłonnych, wysypka na głowie (ryzyko kiły).
- Badania: krwi (antygeny bakterii), rozmaz wydzieliny z pochwy.
- Leczenie: antybiotyki (np. penicylina, doksycyklina). Terapii musi poddać się również partner.
