Alimenty na dorosłe dziecko – do kiedy?

Zgodnie z prawem zasądzone alimenty należy płacić, dopóki dziecko nie będzie w stanie utrzymać się samodzielnie (ponieważ nie ma zawodu, który umożliwiałby mu zarabianie), a jego dochody nie pozwolą na pokrycie kosztów utrzymania.

Oznacza to, że obowiązek alimentacyjny może trwać np. do końca studiów, a także później, jeśli dziecko nie będzie miało pracy nie ze swojej winy.

Jeśli dziecko nie przykłada się do nauki lub przeciąga okres jej trwania albo już po zakończeniu nauki nie podejmuje żadnej pracy, nie stara się samo utrzymać.

Nie dotyczy to dziecka niepełnosprawnego. Ono, jeśli nie jest w stanie się utrzymać, może żądać alimentów zawsze.

Drugą możliwością jest, gdy płacenie alimentów wiązałoby się dla rodzica z nadmiernym uszczerbkiem (bo np. utrzymuje się tylko z renty lub stracił pracę i nie może znaleźć nowej).

Kolejnym ograniczeniem jest, gdy dziecko ma dochody z majątku i wystarczają one na pokrycie kosztów jego utrzymania.

Jeśli alimenty zostały przyznane wyrokiem sądu i jest wystawiony na nie tzw. tytuł wykonawczy, dziecko może pójść do komornika i domagać się alimentów w drodze egzekucji.

Jeśli płatnik alimentów wystąpił do sądu rodzinnego z pozwem o ustalenie, że obowiązek alimentacyjny ustał, o dalszym obowiązku alimentacyjnym zdecyduje sąd. (art. 60, 133, 135 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

Obowiązek pomocy finansowej obciąża krewnych w linii prostej. Alimenty na dzieci należą się w pierwszej kolejności od rodziców. Jeśli jednak ich nie ma albo uchylają się od płacenia, można domagać się ich od dziadków (np. rodziców niepłacącego taty).