Dawidia chińska: Uprawa i pielęgnacja
Dawidia chińska nie bez przyczyny nazywana jest „drzewem duchów”, „welonem panny młodej” czy „drzewem chusteczkowym”. Zjawiskowo wygląda na przełomie wiosny i lata, gdy pokrywa się dużymi dekoracyjnymi kwiatami przypominającymi chusteczki. Pięknie odznaczają się one na tle intensywnie zielonych liści, które jesienią wybarwiają się na żółto. Dawidia nadaje się do formowania i wspaniale prezentuje się w ogrodzie jako soliter. Stosunkowo szybko rośnie i jest niezwykle odporna na szkodniki. Sprawdź, jak uprawiać i pielęgnować dawidię, by stała się oryginalną ozdobą ogrodu.
Jak sama nazwa wskazuje, dawidia pochodzi z Chin, ale obecnie uprawiana jest w wielu krajach o umiarkowanym klimacie. W rodzimych warunkach jest w stanie osiągać nawet 20 m wysokości. W Polsce po latach dorasta do 8-10 metrów. Drzewo wyróżnia się rozłożystym pokrojem i liśćmi, które mają sercowaty kształt, błyszczący wierzch i delikatnie włochaty spód (z tego względu dawidia mylona jest z lipą). Jednak największym atutem „drzewa duchów” są efektowne, kuliste kwiatostany, które przypominają białe, zwisające chusteczki. Tak naprawdę są to podsadki, które otaczają właściwe kwiaty. Mogą osiągać one nawet 20 cm długości i pojawiają się na drzewie w maju i czerwcu (przez około 2 tygodnie). Warto jednak wiedzieć, że kwitną dopiero drzewa kilkunastoletnie. Dawidia świetnie znosi przycinanie i nadaje się do formowania na kształt bonsai. Stanowi przepiękną ozdobę ogrodów i parków.
Egzemplarze kilku i kilkunastoletnie stają się odporne na mrozy (nawet do -20 stopni Celsjusza), jednak młode rośliny wymagają solidnego zabezpieczenia przed zimą. Z tego względu w Polsce dawidia najlepiej rośnie w nieco cieplejszych rejonach, głównie w zachodniej części kraju, na zachodnim Pomorzu i w okolicach Wielkopolski. „Drzewo duchów” preferuje nasłonecznione i osłonięte od wiatru stanowiska, a także żyzne, próchnicze gleby. Niezbyt dobrze znosi okresy suszy, dlatego zwłaszcza w pierwszych latach konieczne jest regularne podlewanie, a w okresie wegetacyjnym także nawożenie (najlepiej kompostem).
W ciągu pierwszych 5 lat kluczowe jest też przycinanie drzewa i formowanie go na pożądany kształt. Ważne, by usuwać najniżej rosnące pędy – dzięki temu korona stanie się zwarta i bardziej okazała. Młode rośliny należy odpowiednio zabezpieczyć przed zimą. Korzenie i dół pnia warto otoczyć solidną warstwą ziemi, a całą roślinę lub główny pęd owinąć agrowłókniną. Dużym atutem dawidii jest jej odporność na szkodniki.
Dawidię można rozmnażać z nasion – jesienią wystarczy je oczyścić i namoczyć w wodzie przez dobę. Dzięki temu przyspieszymy ich kiełkowanie. Najlepiej wysiać je do drewnianych skrzyń i umieścić w chłodnym pomieszczeniu w temperaturze 3-5 stopni Celsjusza. W dobrych warunkach nasiona kiełkują w ciągu 10 miesięcy, jednak najczęściej dochodzi do tego po 1,5 roku. Niestety rozmnażane w ten sposób rośliny kwitną dopiero po kilkunastu, a nawet kilkudziesięciu latach. Dlatego o wiele bardziej efektywne wydaje się rozmnażanie dawidii z sadzonek. Najlepiej pobrać je z drzewa latem, ukorzenić w wilgotnym torfie, a zimą przechowywać w chłodnych pomieszczeniach.
