Jak sadzić kapustę?

Kapusta jest wdzięczna w uprawie, ale trzeba zapewnić jej odpowiednie warunki do wzrostu. Kluczowa jest dla niej gleba. Powinna być żyzna, próchniczna, o pH 6,5-7. Ogrodnicy wskazują, że w przypadku kapusty dobrze sprawdzają się czarnoziemy, lessy, masy, ale i gleby piaszczysto-gliniaste. Najlepszym okresem na sadzenie kapusty jest kwiecień, gdy temperatura przekracza już pięć stopni Celsjusza. Większość odmian warzywa jest delikatna i wrażliwa na przymrozki. Kapustę wczesną sadzi się w połowie kwietnia, średnio wczesną - w pierwszej połowie maja; średnio późną i późną - w drugiej połowie maja i w połowie czerwca, a uprawę ozimą kapusty zaczyna się pod koniec września bądź na początku października.

Kapustę można pozyskać z nasion lub zasadzić z gotowych rozsad. Zawsze trzeba umieścić je w wilgotnych miejscach; najlepiej po opadach deszczu. Gdy świeci słońce, lepiej z sadzeniem poczekać do godzin popołudniowych bądź wieczornych. Nasiona kapusty trzeba umieścić na głębokości ok. 1,5 cm, dobrze je podlewać i utrzymywać w dość rzadkim rozłożeniu.

Kapustę zawsze należy sadzić w rzędach, z zachowaniem pomiędzy nimi odległości sięgających 35- 70 cm, dość płytko, aby ograniczyć rozwój chwastów. Im bliżej siebie zostaną umieszczone warzywa, tym mniejsze będą główki kapusty. Wczesne gatunki kapusty zazwyczaj sadzi się w odległości 35 cm w każdym kierunku. Te gatunki osiągają główki o wadze od 0,5 kg do 1,5 kg, natomiast gatunki późniejsze wytwarzają główki o wadze od 2 kg do 4 kg.

Do prawidłowego i bujnego wzrostu kapusta wymaga regularnego podlewania; zwłaszcza w początkowej fazie wzrostu. Nawadnianie jest szczególnie ważne, w przypadku jesiennych siewów, ponieważ pomaga młodym roślinkom zyskać odporność na intensywne promienie słoneczne i wysoką letnią temperaturę. Gdy kapusta jest mniej więcej w połowie wzrostu, wymaga zasilania nawozami przeznaczonymi do warzyw liściastych, bogatymi w azot.

Kapustę można zbierać w momencie, gdy uformują się główki. Te ostatnie powinny być twarde, ale nie przedojrzałe. (Warto przeprowadzić test i nacisnąć główkę ręką). Gdy główki są nadmiernie dojrzałe, nagły mocny deszcz może spowodować całkowite pękanie warzyw. Odsłonięta wewnętrzna tkanka kapusty szybko staje się wtedy bezużyteczna.

Kapusta często atakowana jest przez fuzariozę, która prowadzi do więdnięcia i obumierania warzywa. Pierwszym sygnałem alarmującym rozwój choroby jest żółknięcie i brązowienie dolnych liści kapusty. Rośliny szybko karłowacieją, zanim jeszcze zaczną więdnąć. Niektóre odmiany kapusty są odporne na fuzariozę i warto na nie postawić w indywidualnej uprawie. Duże straty plonów powoduje też szara pleśń i zgnilizna kapusty. Prowadzą do skarłowacenia i żółknięcia kapusty, a finalnie do ich szybkiego obumarcia. Szara pleśń objawia się czarnymi naroślami na łodygach kapusty; często gnije też jej korzeń. Czarna zgnilizna objawia się z kolei dużymi, żółto-brązowymi obszarami w kształcie litery V na liściach kapusty, zaczynając od ich krawędzi. Zarówno szara pleśń jak i zgnilizna rozprzestrzeniają się na nasionach, w trakcie przesadzania i przez insekty. Nasiona kapusty powinny być oczyszczane gorącą wodą. Z kolei sadzonki powinny być zdrowe i niezwiędłe oraz wolne od czarnych plam na liściach i łodygach. 

Wszystkie chore rośliny, które pojawiają się na uprawie kapusty, trzeba zebrać i szybko się ich pozbyć. Najlepiej je spalić. Nie wolno ich wkładać do kompostu. By zminimalizować ryzyko rozwoju chorób, trzeba unikać tłoczenia roślin, nadmiernego podlewania, sadzenia w mało przepuszczalnej glebie i przeprowadzać kontrolę szkodników.

Zobacz nowe artykuły w promocyjnych cenach na ding.pl.