Roślinny atrybut panien młodych. Tajniki uprawy mirtu zwyczajnego
Pełnia wiosny oraz nieśmiało zbliżające się lato zwiastują początek sezonu ślubnego. Przyszłe panny młode poświęcają czas nie tylko na przymiarki wymarzonej kreacji, znalezienie pięknej sali i dobór dodatków, ale także planują jak będzie wyglądał bukiet niesiony do ślubu. Zgodnie z tradycją, wśród licznych kwiatów powinien znaleźć się także mirt. Podpowiadamy, dlaczego warto uprawiać roślinę, jak ją pielęgnować i do czego wykorzystać.
Spis treści:
Po czym rozpoznać mirt?
Mirt zwyczajny na pierwszy rzut oka nie wyróżnia się niczym specjalnym. Jego cechami charakterystycznymi są zwarty pokrój, rozgałęzione i sztywne pędy, a także ciemnozielone, błyszczące i skórzaste liście.
Po ich roztarciu w dłoniach wyczujemy intensywny i balsamiczny aromat, nawiązujący nieco do aromatu eukaliptusowego. W naturalnych warunkach, czyli rejonie Morza Śródziemnego, dorasta do ok. 5 m wysokości. W Polsce uprawia się go w doniczkach, gdzie osiąga od 1 do 1,5 metra. Roślina zakwita w maju i kontynuuje kwitnienie aż do września. W tym czasie tworzy białe i pięciopłatkowe kwiaty, z których wystają pręciki. Wraz z nastaniem jesieni zmieniają się w jajowate, niebieskie lub białe owoce, które są jadalne.
Nieodłączny element ślubów
W polskiej kulturze jeszcze do niedawna pielęgnowano tradycję ozdabiania ślubnych wianków lub bukietów mirtem. Dlaczego roślina miała tak wielkie znaczenie dla panien młodych? Już od czasów starożytnych kojarzono ją z pięknem i czystością. Mirt symbolizuje pomyślność oraz płodność. Uważa się go za atrybut bogini Afrodyty, który osłonił ją podczas wyłaniania się z morskiej piany. Symbolikę mirtu odnajdziemy także na kartach Starego Testamentu, gdzie jest oznaką pokoju, radości i nieśmiertelności.
Sprawdź: Najpiękniejsze krzewy na żywopłoty
Warunki uprawowe mirtu
Mirt to roślina o dość konkretnych wymaganiach uprawowych. Należy do gatunków, które nie są mrozoodporne. Z tego względu w polskim klimacie możemy uprawiać go tylko w doniczkach lub skrzynkach. W sezonie wegetacyjnym najlepiej rozwija się na jasnym stanowisku, jednak źle znosi bezpośrednią ekspozycję na słońce. Najlepiej zapewnić mu dostęp do światła rozproszonego.
Ważną rolę odgrywa odpowiednio dobrana ziemia. Powinna mieć kwaśny lub lekko kwaśny odczyn, a dodatkowo być przepuszczalna. Dobrym rozwiązaniem będzie wykonanie warstwy drenażu. To uchroni roślinę przed wodą gromadzącą się w doniczce lub podstawce. Mirt wymaga lekko wilgotnej ziemi, dlatego jednym z ważniejszych kroków pielęgnacyjnych jest regularne podlewanie. Ze zbyt częstym nawadnianiem wstrzymujemy się jedynie w zimie. W maju lub czerwcu roślinę z powodzeniem ustawimy na balkonie lub tarasie, a do wnętrza przenosimy ją ponownie w październiku.
Cięcie, rozmnażanie i zimowanie
Za przycinanie mirtu możemy bezpiecznie zabrać się w okresie od wiosny do jesieni. Roślina bardzo dobrze znosi ten zabieg pielęgnacyjny, dlatego nic nie stoi na przeszkodzie, by pozyskiwać jej gałązki w różnych celach. W efekcie jeszcze lepiej się rozkrzewi. Cechą charakterystyczną mirtu jest dość dobre ukorzenianie się.
Z tego względu możemy zabrać się za samodzielne rozmnażanie rośliny. Jak zrobić to prawidłowo? Wystarczy pobrać sadzonkę półzdrewniałą, czyli uciąć ją ok. 3-4 cm od szczytu. W kolejnym kroku sadzimy pobraną część rośliny do przepuszczalnej i lekko wilgotnej ziemi. Teraz wystarczy poczekać kilka tygodni, by właściwie się ukorzeniła.
W okresie zimowym mirt przenosimy do jasnego i chłodnego pomieszczenia. Temperatura nie powinna przekraczać 10 st. C. Jeśli nie jesteśmy w stanie zapewnić jej dokładnie takiej temperatury, postarajmy się chronić ją przed bezpośrednimi źródłami ciepła. Ułatwione zadanie mają osoby posiadające nieogrzewane ganki lub oszklone werandy.
Sprawdź: Wieloletnie krzewy ozdobne do ogrodu
Mirt - właściwości zdrowotne
Już od czasów starożytnych panny wychodzące za mąż wykorzystywały mirt do ozdoby ślubnych wianków. Roślina pełniła jednak nie tylko funkcję dekoracyjną, ale przede wszystkim wyróżniała się właściwościami leczniczymi. Wzmianki na ten temat odnajdziemy w pismach sumeryjskich oraz egipskich papirusach.
Współcześnie dowiedziono, że mirt ma działanie przeciwbólowe, wykrztuśne oraz rozkurczowe. Wspomaga leczenie infekcji górnych dróg oddechowych, a przede wszystkim zatok. Stosowanie zewnętrzne pomaga łagodzić uporczywe bóle reumatyczne, stany zapalne skóry, a także łojotok i zmiany trądzikowe. Nie należy jednak stosować go zbyt długo. Efekty uboczne odczują zwłaszcza kobiety, doświadczając intensywniejszych miesiączek.
Sprawdź również:
