Rośliny do zacienionego ogrodu. Jakie gatunki bujnie rozkwitają bez słońca?
Działka częściowo ukryta w cieniu, do której nie dochodzą gorące promienie słoneczne, to dobra baza do stworzenia własnego tajemniczego i pełnego magii ogrodu. Ogrodnicy będący właścicielami takich przestrzeni mają, wbrew pozorom, spore pole do popisu. Szkółki roślin oraz centra ogrodnicze oferują szeroki wybór gatunków, które preferują mniejsze lub nawet zerowe nasłonecznienie. Jakie rośliny wybrać do ogrodu w cieniu? Sprawdź teraz.
Spis treści:
Gdzie sadzić rośliny cieniolubne w ogrodzie?
Posiadanie ogrodu nie zawsze jest równoznaczne z możliwością założenia go na dobrze nasłonecznionej działce. Bardzo często zdarza się, że spora przestrzeń znajduje się w cieniu. Początkujący ogrodnicy załamują ręce, obawiając się, że bez słońca trudno będzie uprawiać wiele roślin. Okazuje się, że w sklepach ogrodniczych bez problemu dobierzemy gatunki, które do prawidłowego wzrostu i zdrowego rozwoju nie potrzebują przebywania w pełnym słońcu.
Odpowiednio dobrane oświetlenie to tylko jedno z wielu kryteriów, które warto wziąć pod uwagę podczas przygotowywania podłoża pod wymarzony ogród. Kluczową rolę odgrywa przede wszystkim odpowiednie nawodnienie gleby oraz bogactwo składników mineralnych. Wilgotne zakątki ogrodu, do których rzadko zaglądają promienie słoneczne, niewiele różnią się od klimatu panującego w lesie. Świetnie sprawdzą się dla paproci oraz bluszczu. Jakie gatunki preferujące cień warto wybrać do ogrodu?
Konwalia majowa
Należy do rodziny liliowatych i występuje przede wszystkim w Europie oraz Azji Środkowej. Tworze gęste podziemne kłącza, które bardzo szybko się rozrastają. Z tego względu chętnie wybiera się ją do ogrodów jako roślinę okrywową. Początkowo na jej kłączach pojawiają się pąki, z których następnie wyrastają soczyście zielone liście. Dopiero w trzecim roku uprawy roślina zaczyna zachwycać delikatnymi i pięknie pachnącymi kwiatami. Konwalia majowa kwitnie od początku maja do pierwszych dni czerwca.
Konwalia majowa preferuje stanowiska cieniste lub półcieniste. To gatunek dobrze znoszący niekorzystne warunki pogodowe, m.in. susze oraz długotrwałe przymrozki. Najlepiej wyrasta w glebie próchniczej, bogatej w składniki pokarmowe, lekko wilgotnej, przepuszczalnej oraz o odczynie pH 6,0-7,0. Roślinę kupioną jako sadzonkę w doniczce możemy sadzić przez cały rok, natomiast w formie kłączy wsadzamy ją do gruntu od października do początku listopada.
Barwinek pospolity
Niewielka krzewinka, którą często nazywa się barwinkiem mniejszym. Należy do rodziny toinowatych i w naturalnych warunkach odnajdziemy ją przede wszystkim w Europie i Azji Zachodniej. To zimozielona roślina okrywowa, którą ogrodnicy doceniają przede wszystkim za malutkie, błyszczące i nieco skórzaste liście. Barwinek pospolity zachwyca nieprzerwanym kwitnieniem od kwietnia do sierpnia i wyróżnia się niebieskimi lub fioletowymi kwiatami.
Barwinek pospolity sprawdzi się przede wszystkim w miejscach cienistych lub półcienistych. Nie ma zbyt wielkich wymagań glebowych - wystarczy żyzne i próchnicze podłoże. Regularne podlewanie chroni go przed suszami. Doskonale nadaje się do sadzenia pod drzewami oraz krzewami. Co ciekawe, roślinę dawniej nazywano fiołkiem czarownika. Skąd wzięła się ta nietypowa nazwa? Barwinka używano jako głównego składnika miłosnych napojów, a także do wypędzania duchów.
Gajowiec żółty
W Polsce roślina dziko porasta lasy, polany, rumowiska oraz zarośla. Bylina należy do rodziny jasnotowatych, a wyróżnia się sercowatymi liśćmi o ząbkowanych brzegach i srebrzystym ubarwieniu oraz żółtymi kwiatami. Kwitnie od kwietnia do czerwca. Gatunek zapylają jedynie duże odmiany trzmieli.
Najlepszym czasem na sadzenie gajowca żółtego są jesień oraz wiosna. Ogrodnicy doradzają, by roślinę umieszczać na stanowiskach półcienistych lub całkowicie zacienionych. Chcąc dodatkowo pobudzić jej bujny rozrost, wybierzmy gleby żyzne, próchnicze oraz umiarkowanie wilgotne. Pamiętajmy, że gajowiec żółty jest rośliną mocno ekspansywną i może przytłumić inne nasady. Dobrym pomysłem będzie wykorzystanie go do utworzenia cienistych rabat oraz obsadzenia przestrzeni między drzewami oraz krzewami.
Pieris japoński
Ten imponujących rozmiarów krzew liściasty należy do rodziny wrzosowatych, a oryginalnie pochodzi z Japonii. W rodzinnym kraju dorasta do ok. 4 m wysokości, w Polsce osiąga maksymalnie 2 metry. Pojawiające się wiosną młode liście przyciągają wzrok szkarłatną barwą, która wraz z upływem czasu zmienia się w kolor zielony. Pieris japoński wytwarza kwiaty wczesną jesienią, jednak na pełen rozkwit należy poczekać do następnej wiosny, a konkretnie marca oraz kwietnia. Kwiaty zachwycają białym, kremowym, różowym oraz szkarłatnym ubarwieniem.
Pierisy japońskie zalicza się do nieco bardziej wymagających roślin. Zwłaszcza w ciągu dwóch pierwszych lat od posadzenia należy regularnie je pielęgnować, a także poświęcać sporo czasu i uwagi. Ich szybszemu rozwojowi sprzyjają stanowiska cieniste i półcieniste, a także dobrze osłonięte od wiatru. Ogrodnicy polecają sadzenie ich w podłożu próchniczym o lekko kwaśnym lub kwaśnym odczynie. Gatunek bardzo źle znosi suszę, dlatego tak ważne jest częste nawadnianie. W ogrodzie doskonale prezentują się w towarzystwie wrzosów, wrzośców oraz kalmii.
Sprawdź również: