Żmijowiec zwyczajny: Uprawa i właściwości
Żmijowiec zwyczajny należy do grona roślin, obok których trudno przejść obojętnie. Uwagę przykuwają przede wszystkim jego ciekawe kwiaty oraz imponującej wielkości łodygi. Żmijowiec zwyczajny najbardziej ceniony jest ze względu na swoje walory zdrowotne, choć powszechnie wiadomo, że jest również trujący. Poza tym może być oryginalną ozdobą ogrodu. Jak uprawiać żmijowca? Jakie ma właściwości lecznicze? Kiedy może być groźny? Przekonajmy się.
Składniki
Czym jest żmijowiec zwyczajny?
Żmijowiec zwyczajny jest byliną z rodziny ogórecznikowatych. Posiada drobne kwiaty, których barwa zależy od wieku rośliny: okazy młode obfitują w kolor czerwony, natomiast te nieco starsze w niebieski. W warunkach naturalnych występuje pospolicie w całej Europie; w sprzyjających okolicznościach osiąga do metra wysokości. Jasnozielona łodyga pokryta jest delikatnymi włoskami. Żmijowiec swoją nazwę zawdzięcza pręcikom, które wystają z kwiatostanów; przypominają one język żmii. Ponadto w medycynie ludowej roślina była uznawana za antidotum na ukąszenie węża.
Składniki
Uprawa żmijowca zwyczajnego
Żmijowiec - mimo że jest rośliną pospolitą - bywa chętnie sadzony w ogrodach. Najlepiej prezentuje się w rabatach mieszanych, gdzie może tworzyć kaskadowe kompozycje; warto zestawiać go z innymi odmianami np. o kwiatach białych. Żmijowiec preferuje gleby przepuszczalne: piaszczyste albo kamieniste. Wymaga silnego nasłonecznienia oraz suchej ziemi. W przeciwnym razie bujny wzrost będzie przeszkodą do wytworzenia kwiatostanów. Wysiew należy przeprowadzić w kwietniu: wtedy pierwsze kwiaty pojawiają się pod koniec maja i utrzymują się aż do października. Specjaliści stwierdzili, że jest on wysoce miododajny: z jednego hektara potencjalnie można uzyskać około 700 kg miodu.
Składniki
Właściwości lecznicze żmijowca
Roślina ceniona w medycynie ludowej oraz w fitoterapii. Swoje wyjątkowe działanie zawdzięcza alkaloidom, garbnikom, fitosterolom, saponinom oraz olejkom eterycznym. Okazuje się pomocny w leczeniu dolegliwości na tle nerwowym, ponieważ wycisza i uspokaja. Wykazuje działanie przeciwkaszlowe oraz ściągające, napary przydają się w leczeniu drobnych infekcji. Przemywanie nim ran powoduje, że goją się szybciej oraz łatwiej pozbyć się nieprzyjemnych dolegliwości skórnych, takich jak łuszczyca, trądzik oraz podrażnienia. Niestety, warto wiedzieć, że w nadmiarze żmijowiec jest rośliną trującą: przedawkowanie może prowadzić do uszkodzenia wątroby oraz halucynacji. Jego właściwości wykorzystywane były w celu produkcji trutek na szczury. W medycynie ludowej znalazł zastosowanie w leczeniu epilepsji oraz był antidotum na ukąszenia żmij.
