Erotyczne fantazje
Chyba każdy z nas ma jakieś erotyczne fantazje. Nie każdy jednak ma na tyle odwagi, aby opowiedzieć o nich swojemu partnerowi. Nie wiadomo przecież, jak taka propozycja urozmaicenia życia intymnego zostanie odebrana.
W sprawach seksu trudno mówić o tym, co jest normą. Jedni akceptują seks oralny, inni się nim brzydzą. Jednych "kręcą" gadżety z sex-shopu, inni po takie przedmioty nie sięgną nigdy. Seks analny zapewnia jednym najmocniejsze wrażenia, u innych wywołuje zniesmaczenie. Przebieranki w sypialni dla jednych są ekscytujące, dla innych żałosne. W łóżku wszystko jest dozwolone, jeśli tylko oboje partnerów to akceptuje.
Propozycja spróbowania czegoś nowego może być odebrana przez drugą osobę jako sygnał, że obecne kontakty seksualne zrobiły się nijakie. Czasami rzeczywiście taka jest prawdziwa przyczyna odczuwania potrzeby zmian w dotychczasowym współżyciu. Często jednak taka seksualna inwencja ma służyć temu, aby udoskonalić to, co już jest dobre. Opowiadanie sobie o fantazjach seksualnych i wcielanie ich w życie na pewno urozmaici wasze życie intymne. Nie musicie przy tym odwoływać się do pomysłów, o których słyszeliście od innych czy o których gdzieś przeczytaliście. Zdajcie się na własną pomysłowość. Wspólnie wymyślajcie nowe pozycje czy formy doznań, odkrywajcie na swym ciele "nieznane" miejsca.
Nic wbrew sobie
W łóżku należy robić to, co sprawia nam przyjemność. Jeżeli zaczniemy zachowywać się wbrew sobie i robić coś tylko dlatego, że nasz partenr tak chce, to nic dobrego z tego nie wyniknie. Zamiast przymuszać się do jakichś zachowań, lepiej otwarcie powiedzieć, że to nie dla nas. Rozmowa na taki temat powinna być naprawdę szczera. Pozwala przy tym poznać wzajemne potrzeby i oczekiwania. Każdy z partnerów powinien mieć prawo powiedzieć o swoich fantazjach. Każdy z partnerów może też nie zgodzić się na nową propozycję, gdy nie ma na nią ochoty i nie jest w stanie jej zaakceptować. Strach przed odmową nie jest dobrym doradcą, zwłaszcza jeśli chodzi o kontakty seksualne. Nie warto również kierować się chęcią przypodobania się drugiej osobie. Z takim obowiązkiem trudno o satysfakcję. Nie może przecież sprawiać przyjemności coś, do czego się zmuszamy. Odmowę partnera należy uszanować - nie dziwić się i nie wywierać presji.