​Typy kobiet. Znasz je?

Przeczytaj fragment książki Katarzyny Krauze "Projekt miłość":

To zwykle kobieta bardzo młoda: panienka z dobrego domu, której nigdy niczego nie brakowało (od atencji aż po pieniądze na wszystko, czego pragnęła), lub dziewczyna, która od dziecka miała pod górkę. W drugim przypadku to kobieta, która by wyrwać się z domu, szybko zaczęła zarabiać i parała się przeróżnymi zajęciami. Wie, co to ciężka praca, i nie boi się wyzwań. Jest w niej jednak masa żalu do świata, rodziców i otoczenia o to, jak wyglądało jej życie, jak było (a może nadal jest) jej ciężko i ile doświadczyła, mimo młodego wieku. (...)

Marzycielka może być również artystką, fanką jogi, zen czy jedności z naturą. Mogą ją pochłaniać nauka, sztuka czy książki. Najważniejsze jednak, że żyje w świecie wykreowanym przez jej umysł i marzenia. Bardziej realna jest dla niej własna wizja rzeczywistości niż to, co naprawdę dzieje się wokół. Taką osobę można albo bardzo dotkliwie zranić stosunkowo niewielkim występkiem, albo wręcz przeciwnie - katować na umór, a ona i tak będzie przekonana, że na pewno nie chciałeś zrobić jej krzywdy.

Skupiłabym się jednak w tej charakterystyce na typie marzycielki księżniczki. To jej przykład zdaje się najbardziej jaskrawy i najlepiej pokazuje problemy, o których chciałabym napisać. Życie marzeniami to jak wiara w księcia z bajki, nawet gdy jest się już dorosłą i ma się świadomość, że Disney to Disney, a życie to życie. Nie da się być księżniczką do późnej starości, nie da się być wiecznie młodą i piękną, nie da się również wierzyć przez całe życie, że książę kiedyś przybędzie czy że marzenia kompletnie oderwane od rzeczywistości jednak się spełnią. Niestety. Nie mam pojęcia, czy księżniczka jest w stanie być kiedykolwiek na sto procent szczęśliwa. Być może udaje jej się to, gdy wychodzi za bogacza, którego stać na to, by zapewnić jej wszystko, czego zapragnie.(...)

Jeden z moich "ulubionych" typów. Niestety, jeśli chodzi o pseudofeministki, jakoś nie mam o nich najlepszego zdania. Wynika to pewnie z faktu, że wszystkie, które spotkałam na swojej drodze, były zawzięte, nieugięte i zafiksowane na swoich poglądach. Żeby nie było - popieram walkę o prawa kobiet, jestem za równouprawnieniem i nie zgadzam się na traktowanie nas jak ludzi drugiej kategorii. Nie widzę jednak sensu w besztaniu faceta za to, że otworzył przede mną drzwi czy zaproponował uregulowanie rachunku w restauracji. Wydaje mi się, że równouprawnienie to jedno, a dobre maniery to drugie - choć oczywiście mogę się mylić.(...)

Samotna z sukcesami to zwykle dziewczyna, która wyrwała się z małego miasta, bo czuła, że życie w rodzinnej miejscowości ją dusi i przytłacza, że podcina jej skrzydła, które w większym mieście lub w stolicy mogłaby w pełni rozwinąć. Początkowo miała wielkie plany. Wyobrażała sobie, że sam przyjazd do dużego miasta zapewni jej ogrom możliwości, mnóstwo ofert pracy i superżycie.(...)

Jej zegar biologiczny tyka. Kończąc trzydzieści lat, powtarza sobie, że spokojnie, że jeszcze ma czas na dziecko. Czas biegnie nieubłaganie i nagle widzi, że właściwie zaraz skończy czterdzieści, a faceci, którzy ją otaczają, albo są zajęci, albo to dupki szukające okazji do skoku w bok. Pozostali to panowie z odzysku z bagażem w postaci eks i dzieci, zatwardziali starzy kawalerowie lub maminsynki. To, co widzi, przeraża ją. W panice uświadamia sobie, że to, na co pracowała tyle lat, czemu poświęciła młodość, zabrało jej wszystko, czego pragnęła jako kobieta. (...)

To też bardzo popularny typ kobiety, dokładne przeciwieństwo samotnej z sukcesami. Jak każdy - ma swoje wady i zalety. Zamężna kura domowa to dla mnie kobieta, która spełnia swoje marzenie o byciu żoną i matką. To jej najważniejszy życiowy cel. Nie ma zamiaru skupiać się na karierze czy rozwoju zawodowym. Na pierwszym miejscu są dla niej: pucowanie domu, karmienie dzieci, rozpieszczanie męża, popisy kulinarne i szeroko pojęte życie domowe. Oczywiście nie ma w tym nic złego, jeśli rzeczywiście sprawia jej to radość i przynosi spełnienie. (...)

Inaczej jest jednak z tymi kobietami, które w domu faktycznie siedzą i oprócz tego siedzenia nie robią nic, a takich znam bardzo wiele. O ile partner godzi się na to, by jego pani leżała, pachniała i zajmowała się jedynie dbaniem o atrakcyjny wygląd - OK. Każdy ma do tego prawo - może utrzymywać swoją partnerkę i nie jest wykluczone, że daje mu to satysfakcję. Co innego, kiedy taka siedząca w domu damulka powinna o niego dbać, ale tego nie robi. Nie kwapi się również, aby iść do pracy - bo po co? (...)

To kolejny z tak zwanych trudnych przypadków, który dla mnie jest równie zabawny, jak i tragiczny. Bohaterka współczesnej opowieści o Tristanie i Izoldzie. Kobieta uzależniona od miłości - nazwijmy ją więc Izoldą - będzie jej pragnęła cały czas, tak samo jak opieki, atencji i... dramatów. Tak, to właśnie nieszczęśliwą miłość odczuwać będzie najmocniej, da jej ona poczucie spełnienia i zapewni odpowiednią ilość bodźców. (...)

Podobnie będzie wyglądała sytuacja z kobietami szukającymi miłości na siłę lub zakochującymi się cztery razy w tygodniu. Tu też możemy zauważyć wyjątkowo silne łaknienie uczucia, potrzebę zwykłej atencji, zwłaszcza jeśli kobieta na dodatek reprezentuje typ gwiazdy. Wtedy bardziej niż na panią, która ściąga na siebie niebezpieczeństwo, ryzyko zawodu czy choćby przypięcia jej łatki "łatwej", popatrzyłabym na mężczyznę, który zostanie przez nią złowiony. Bardzo często jest to przecież łapanie takiego, który po prostu na pierwszy rzut oka się jej podoba. Nie ma to nic wspólnego z zauroczeniem czy miłością. Jeśli kończy się na kilku spotkaniach czy krótkim romansie, to pół biedy. Gorzej, jeśli pragnienie posiadania kogoś za wszelką cenę skłania taką kobietę do podejmowania kroków typu złapanie na dziecko czy uciekania się do kłamstw lub krętactw, zmuszających mężczyznę do pozostania z nią. Ta z pozoru sprytna zagrywka zwykle kończy się źle.(...)

Na wstępie zaznaczę, że chodzi mi o kobietę, która jest typową matką Polką. Nosi w torebce banana, soczek, butelkę, zabawki. Chce być mamą na szóstkę z plusem, zakupy robi tylko na ekologicznym bazarku, gotuje kilka posiłków na dobę, od podstaw, bez korzystania z gotowców. Na spacery z dzieckiem chodzi dwa razy dziennie, a przy tym pierze, prasuje, sprząta i generalnie zajmuje się wszystkim, ale nie sobą.

Zapytacie pewnie, co z matkami, które samotnie wychowują dzieci. Jak mają sobie radzić, czy mogą jeszcze liczyć na to, że w ich życiu pojawi się głębokie uczucie. Odpowiadam: "Tak! Jak najbardziej!". Dlaczego? Po pierwsze, dlatego że każdy ma szansę na miłość. Po drugie, wbrew pozorom posiadanie dziecka i samotne macierzyństwo wcale nie zamykają drzwi do szczęścia! Na świecie naprawdę jest masa mężczyzn, którzy oddaliby wszystko za posiadanie rodziny i dzieci, nawet jeśli te ostatnie nie byłyby ich w sensie biologicznym. (...)

Najczęściej ten typ kobiety reprezentuje pani, która od dłuższego czasu ma męża lub partnera. Wiedzie z nim normalne lub nudne życie. Przyczyna kryzysu to albo wypalenie się uczucia, albo brak chęci do naprawy tego, co od dłuższego czasu nie gra w związku. Czasem może to być również konflikt interesów czy różnice, jakie się ujawniły między partnerami. On albo nie chce, albo nie umie zauważyć tego, jaka przepaść pojawiła się między nimi. Ignoruje to lub faktycznie nie widzi problemu, zajęty tym, co sprawia mu więcej frajdy niż spędzanie czasu z partnerką. (...)

To typ kobiety dość niebezpiecznej, która może narobić sporo problemów tak partnerowi czy znajomym, jak i rodzinie. Najbardziej jednak krzywdzi siebie. Kobieta aktorka nie przeżywa swojego życia, ona je odgrywa. Czasami świadomie, częściej jednak nie. Bardzo często chce się komuś przypodobać, dopasować do oczekiwań, zadowolić środowisko, "grać pod publiczkę" i nagle sama nie wie, jak to się dzieje, ale zaczyna wierzyć, że to, co odgrywa, jest rzeczywiste i prawdziwe. Ten typ może reprezentować zarówno kobieta z wielkiego miasta, jak i z małej wioski. Wspólną cechą jest potrzeba kreowania się na kogoś, kim niekoniecznie się jest. (...)

To kobieta, która może łączyć cechy kilku z wcześniej opisanych typów. To jednak, co najważniejsze w tym przypadku, to ogrom przykrych doświadczeń, które głęboko ją zraniły. Myślę, że mimo upływu czasu, lat pracy nad sobą i gojenia ran, ja także poniekąd należę do tego typu. Jako kobieta doświadczona przez życie, a także niejednokrotnie mocno zraniona, mam na pewno nieco inne spojrzenie na rzeczywistość niż panie, które mają głównie dobre wspomnienia z minionych lat.

Tym, co różni kobietę po przejściach od innych pań, na pewno jest duża wrażliwość. Poza tym oczywiście nadmierna ostrożność, czasem strachliwość i nieufność. Porównać ją można do dzikiego i nieoswojonego zwierzątka, któremu trzeba poświęcić sporo uwagi, czułości i troski, aby poczuło się bezpieczne, zyskało wewnętrzny spokój i zaufało. (...)

Kobieta reprezentująca ten typ ma sporo wspólnego z opisaną już pseudofeministką oraz trochę cech korpolaski i wolnej jak ptak artystki. Jednak tym, co ją wyróżnia, jest podejście do życia i świata, które w skrócie można opisać: "Nic nie muszę, wszystko mogę. Nie mam dzieci, nie mam faceta, całe moje życie jest ułożone dla mnie i pode mnie. Decyzje podejmuję sama, planuję sama, żyję, jak chcę, ponieważ nie muszę się liczyć z niczyim zdaniem". Nikt na nią nie czeka w domu, więc się do niego nie spieszy. Na wakacje wyjeżdża, gdzie i kiedy jej się zamarzy, bo to jedynie kwestia urlopu - datę dyktuje ona, a nie szkolny harmonogram czy możliwość wzięcia wolnego przez partnera. Ma ogromną swobodę w kierowaniu własnym życiem - trzyma je bowiem tylko w swoich rękach. (...)

Karierowiczka to w moim osobistym słowniku taka sprytna i obrotna dziunia, która lubi kombinować, kręcić, grać i potrafi posunąć się absolutnie do wszystkiego, by zyskać coś, na czym jej zależy. Najczęściej chodzi o pozycję, kasę, faceta, podwyżkę, pracę, awans itd. To gatunek kobiet, których nie trawię i nie mam dla nich nawet odrobiny szacunku. Właśnie przez takie laski faceci nas nie szanują, przez nie często rozpadają się udane związki i małżeństwa. To ten typ kobiety, z którą zdradzi cię partner, kiedy w waszym związku pojawi się kryzys. To taka dziewczyna, która na wyjeździe integracyjnym prześpi się z kim trzeba, by dostać to, czego chce, albo nie czekając na okazję, sama ją stworzy... pod biurkiem swojego przełożonego. Bez skrupułów, skrępowania czy wstydu. Bez oglądania się na konsekwencje i nie przebierając w środkach. (...)

W książce "Projekt miłość" znajdziesz wady i zalety tych typów, oraz porady jak znaleźć miłość będąc jednym z nich.

"Projekt miłość", Katarzyna Krauze. Wydawnictwo Flow Books. Premiera: 31 stycznia 2018 r.