Ślub z niewierzącym

Katarzyna poznała Jerzego na studiach. Były lata 80. Ona głęboko religijna, on wychowany w rodzinie wojskowych, w której nie wierzono w Boga. Jerzego nie ochrzczono. Gdy zaczęli myśleć o małżeństwie, Kasia powiedziała, że chce ślubu kościelnego a ukochany wyraził na to zgodę.

Od ponad 30 lat są zgodnym małżeństwem, mają czworo dzieci, z których dwoje jest wierzących. Jerzy nadal jest niewierzący.  To znana prawda, że miłość nie wybiera i bywa, że zakochamy się w osobie, która nie jest ochrzczona, niczego nie wie o Bogu i nie ma nic wspólnego z tak dla nas ważną wiarą, a my pragniemy wejść z nią w związek małżeński. Co wtedy? Możliwy jest ślub osoby wierzącej z niewierzącą, ale trzeba spełnić kilka warunków.

Konieczna będzie rozmowa z księdzem proboszczem parafii, w której będzie ślub. Kapłan udzieli wyjaśnień dotyczących roli małżeństwa i jego sakramentalnego charakteru. Niezbędna też jest dyspensa (zgoda)  księdza ordynariusza, czyli  biskupa miejsca, gdzie młoda para planuje się pobrać. Może być tak, że biskup będzie chciał spotkać się osobiście z narzeczonymi i zapyta o motywy zawarcia takiego związku. 

Gdy dyspensa jest już  wydana, mogą rozpocząć nauki przedmałżeńskie. Biorą w nich udział oboje! Oczywiście, osoba nieochrzczona jest zwolniona z obowiązku przystąpienia do spowiedzi przedślubnej i do ogłaszania zapowiedzi w swojej parafii, bo do żadnej nie należy.

Kościół zawsze dba o wiarę dzieci

Przed zawarciem małżeństwa strona niewierząca zobowiązuje się do tego, że nie będzie  utrudniała małżonkowi wypełniania zobowiązań wynikających z wiary. Oznacza to, że partner wierzący może swobodnie chodzić do kościoła, modlić się, ochrzcić dzieci, posyłać je na lekcje religii i przygotowywać do kolejnych sakramentów.

W praktyce na pewno bywa różnie, mogą pojawić się problemy, ale taka deklaracja podpisana przez oboje ułatwia rozwikłanie spraw życia codziennego. Osoba wierząca podpisuje  zobowiązanie-obietnicę, że zrobi wszystko, by nie utracić wiary i nie dać się namówić małżonkowi na odejście  z Kościoła oraz że wychowa potomstwo, które narodzi się z tego związku, w wierze  katolickiej. 

Ten dokument uświadamia też już na początku małżeńskiej drogi, że nie będzie ona łatwa, bo druga strona nie musi rozumieć  konieczności praktykowania, rozwijania wiary i życia nią. Mogą pojawić się silne różnice zdań w związku np. z wiernością, antykoncepcją, in  vitro lub choćby sposobem spędzania świąt. 

Dlatego  na pewno trzeba omówić je wszystkie jeszcze przed ślubem, by dokładnie znać swoje poglądy.  Warto na ten temat porozmawiać z osobami, które mają podobny problem,  posłuchać świadectw w internecie. Konieczna może też okazać się rozmowa z przyszłymi teściami i wyjaśnienie im naszego stanowiska w sprawach wiary, by nie byli nim potem zaskoczeni. 

Ślub z osobą niewierzącą odbywa się najczęściej poza mszą świętą i jest specjalną ceremonią. Podczas składania ślubowania strona niewierząca nie musi, a wręcz nie powinna wypowiadać ani jednego słowa niezgodnego z jej przekonaniami. W składanej przez nią przysiędze małżeńskiej pomija frazę: "Tak  mi dopomóż Panie Boże Wszechmogący w Trójcy  Jedyny i wszyscy święci".

Jej zachowanie podczas krótkiej liturgii zależy od niej. Z szacunku do współmałżonka może klękać lub nie, jeśli nie chce. Najlepiej omówić tę sprawę wcześniej. Strona  niewierząca może oczywiście bardzo głęboko przeżyć zawarcie tego sakramentu i warto zadbać o to, by tak właśnie się stało.

Modlitwa o nawrócenie małżonka

Święta Moniko, dzięki swojej cierpliwości i modlitwom  wyprosiłaś u Boga nawrócenie swego męża  i łaskę życia z nim w pokoju. Proszę Cię, wyproś dla mnie i mojego męża błogosławieństwo Boże, aby również w naszym domu zapanowały prawdziwa harmonia i pokój i aby wszyscy członkowie naszej rodziny mogli osiągnąć kiedyś życie wieczne. Amen.

***Zobacz materiały o podobnej tematyce***