Jesteś zdziwiona, gdy słyszysz od lekarza, że masz anemię. Czy to możliwe, że popełniasz aż takie błędy dietetyczne? Niekoniecznie. Niedokrwistość nie musi iść w parze ze złą dietą. Może pojawić się, gdy jesteś w ciąży albo towarzyszyć innej chorobie.
Czasem choroba długo przebiega bez żadnych objawów. Masz niezły apetyt i wyniki morfologii w normie. Nie pasujesz więc do wizerunku wychudzonej, bladej, słaniającej się na nogach "anemiczki". Nawet, jeśli nie czujesz się rewelacyjnie, nie przywiązujesz większej wagi do takich dolegliwości jak senność czy zmęczenie. Tłumaczysz je sobie przepracowaniem albo wrażliwością na zmiany pogody.
Ale nie powinnaś lekceważyć takich objawów, szczególnie, gdy utrzymują się przez dłuższy czas lub nie mijają po kilkudniowym wypoczynku. Mogą być spowodowane anemią.
Niedokrwistość (anemia) oznacza spadek poziomu hemoglobiny we krwi, która odpowiada za prawidłowe dotlenienie całego organizmu. Głównym składnikiem hemoglobiny, ważnego budulca czerwonych krwinek jest żelazo. Gdy jego poziom we krwi jest za niski, pojawia się anemia. Ale to nie jedyna przyczyna.Częstym powodem choroby bywa także niedobór witamin: B12 i B9 (kwasu foliowego). Jeśli lekarz podejrzewa niedokrwistość, aby mógł dokładnie rozpoznać chorobę, skieruje cię najpierw na badanie morfologiczne krwi. Krew pobiera się w laboratorium, na czczo. Najczęściej o anemii świadczy zbyt mała ilość czerwonych krwinek, erytrocytów (RBC) - poniżej 4,2 mln/dl. Ale nie tylko. Czasem ich ilość jest w normie, a lekarz mimo to stwierdza anemię. Bo morfologia pokazuje też zbyt niski poziom hemoglobiny (Hg, HGB) - poniżej 12 g/dl. Jest to białko złożone, zawierające m.in. żelazo. Dlatego właśnie odpowiedni poziom żelaza we krwi ma tak duże znaczenie dla prawidłowego zaopatrzenia w tlen naszego organizmu.
Może też okazać się, że erytrocyty są za małe - poniżej 81 fl (femtolitr) lub za duże - powyżej 99fl (te wielkości znajdziesz na wyniku swojego badania oznaczone skrótem MCV).
O niedokrwistości świadczy też spadek hematokrytu HTC - procentowa ilość erytrocytów w całej krwi.
Interpretacja wyników badań nie jest prosta, mimo że laboratoria podają, jakie są prawidłowe normy. Dlatego zawsze pokaż je lekarzowi, aby mógł sam odczytać wyniki.
Niedokrwistość może być też objawem np. niewydolności nerek czy celiaklii. Wtedy najpierw trzeba zacząć leczyć te choroby.
Żelaza może brakować w organizmie z różnych powodów. Zazwyczaj jest go za mało, gdy twoja codzienna dieta jest uboga w ten pierwiastek. I choć żelazo jest obecne w wielu produktach, które na co dzień jesz, to problem w tym, że organizm nie ze wszystkich czerpie je w równym stopniu.Najlepiej przyswajane jest żelazo pochodzące z produktów zwierzęcych, tzw. żelazo hemowe, czyli zawarte w mięsie i rybach. Znacznie gorzej radzi sobie organizm z wchłanianiem żelaza z pokarmów roślinnych, tzw. żelaza niehemowego. Na przykład ze szpinaku i ryżu, które powszechnie są uważane za wartościowe źródła żelaza, organizm przyswaja go bardzo mało.
Szczególnie w porównaniu z tym, ile go otrzyma, gdy zjesz porcję wątróbki wieprzowej lub kotlet cielęcy. Dlatego, jeśli stosujesz często diety odchudzające, jesteś wegetarianką, nie jadasz mięsa, zwłaszcza czerwonego, pozbawiasz swój organizm źródła żelaza, narażając się na anemię.
Aby uzupełnić te niedobory, musisz włączyć do codziennego jadłospisu pokarmy mające najwięcej żelaza hemowego. Mięso wołowe, cielęce zawiera go średnio dwukrotnie więcej niż wieprzowina. Cennym źródłem żelaza jest wątróbka, podroby oraz kaszanka, salcesony, ryby i żółtka jaj. Najwięcej żelaza niehemowego jest natomiast w ciemnozielonych warzywach, pełnoziarnistych produktach zbożowych (ciemne pieczywo, płatki owsiane, kasze gruboziarniste) oraz w warzywach strączkowych (fasola, groch, soja).
