Cesarskie cięcie: czy jest bezpieczne? Wskazania do CC

materiały promocyjne partnera
Poród budzi wśród kobiet wiele obaw. Ciężarne boją się bólu, z którym wiążą się narodziny siłami natury, obawiają komplikacji oraz o zdrowie dziecka. Czasem konieczne jest zdecydowanie się na cesarskie cięcie, które budzi dodatkowy stres.

Cesarskie cięcie to zabieg chirurgiczny polegający na wydobyciu dziecka z macicy po nacięciu dolnej części brzucha.

Operacja rozpoczyna się od znieczulenia ciężarnej, zazwyczaj typu podpajęczynówkowego, dzięki któremu kobieta jest w pełni świadoma, ale nie czuje bólu. W szczególnych sytuacjach (np. gdy operacja wykonywana jest w trybie pilnym) konieczne jest znieczulenie ogólne, podczas którego pacjentka jest nieprzytomna pod narkozą.

Poród poprzez cesarskie cięcie polega na przecięciu skóry oraz ściany macicy, wyjęciu maluszka, a następnie łożyska. Cięcia zwykle dokonuje się na podbrzuszu, na linii bikini, tak, aby bielizna zakrywała podłużną bliznę, jaka po nim pozostanie. Po operacji na ranę zakładany jest szew z nici, który zdejmowany jest po około 8 dniach po zabiegu.

Komplikacje po cesarskim cięciu występują rzadko. Mogą obejmować ból lub infekcję rany, opóźnienie procesu laktacji, a także krwawienie wewnątrzmaciczne.

Nie ma 100% gwarancji, że zabieg powiedzie się bez problemów, jednak komplikacje zdarzają się na tyle rzadko, że operacja uważana jest za bezpieczną. Cesarskie cięcie wykonywane jest przez lekarzy ginekologów, którzy posiadają doświadczenie w tego typu zabiegach. Działają oni według rutynowej procedury i doskonale wiedzą, w jaki sposób przeprowadzić cięcie, aby nie stanowiło ono zagrożenia ani dla kobiety, ani dla dziecka.

W Polsce ponad 40% ciąż kończy się cesarskim cięciem. To dość wysoki odsetek w stosunku do światowej średniej. Cesarskie cięcie najczęściej wykonuje się z uwagi na komplikacje podczas porodu, dużą rolę odgrywa również strach kobiet przed porodem naturalnym.

Wśród wskazań do wykonania cesarskiego cięcia znajdują się:

• nieodpowiednie ułożenie płodu, np. położenie miednicowe,
• brak postępu w porodzie, np. niewystarczające rozwarcie szyjki macicy,
• makrosomia, czyli płód powyżej 4500 g,
• obciążony wywiad ginekologiczno-położniczy (problemy ciężarnej w zakresie okulistyki, kardiologii, neurologii, ortopedii, hematologii czy psychiatrii);
• zaburzenia rytmu serca u dziecka - gdy tętno płodu notorycznie spada albo obniżyło się i nie reaguje na leczenie,
• ciąża bliźniacza - w większości przypadków kończy się przed terminem, w 37. tygodniu,
• stan przedrzucawkowy - w szybkim tempie narasta ciśnienie krwi, do tego dochodzą obrzęki ciała i nieprawidłowe wyniki badań,
• nagłe stany zagrażające życiu mamy lub dziecka - wypadnięcie pępowiny, odklejenie się łożyska, podejrzenie pęknięcia macicy.

Dane pokazują, że odsetek ciąż zakończonych przy pomocy cięcia cesarskiego wzrasta z roku na rok. Cesarskie cięcie powinno być wykonywane tylko wtedy, kiedy poród siłami natury nie jest możliwy lub mógłby stanowić zagrożenie dla zdrowia matki czy dziecka. Należy pamiętać, że cięcie cesarskie jest poważnym zabiegiem chirurgicznym, w trakcie którego konieczne jest przecięcie powłok brzusznych. Następnie organizm wymaga dłuższej rekonwalescencji niż po porodzie siłami natury.

Dlatego też, mimo że to bezpieczna operacja, należy podchodzić do niej z rozwagą i wykonywać tylko wtedy, kiedy zagrożenie życia i zdrowia ciężarnej i jej dziecka przewyższają ryzyko związane z operacją.

Źródła: https://www.bebiprogram.pl/ciaza/porod/cesarskie-ciecie

https://www.bebiklub.pl/ciaza-i-porod/porod/cesarskie-ciecie-co-sie-za-tym-kryje

https://1000dni.pl/planowanie/jak-przebiega-i-czemu-sluzy-cesarskie-ciecie